Van buiten af leek het een heel normale vrijdag. Een engel heeft mijn weekboodschapjes gedaan en heeft gezellig koffie gedronken en er kwamen nog verschillende mensen langs voor een spontaan kopje koffie. Laurens was, tot grote vreugde van Floris, thuis van school zoals iedere vrijdag en ze hebben gezellig de hele dag met elkaar gespeeld en ruzie gemaakt.
We zijn erachter wat de oorzaak is van de frequente doffe bonk waarna we steeds een liggende huilende Myrthe onder aan de trap aantreffen. Mysterie.
Onze trap staat midden in de woonkamer, uit het zicht van de zithoek. Vandaag dronken we koffie in de keuken en we hebben haar betrapt. Knietje en handje en weer een knietje en weer een klein prutserig handje. Ze is er niet weg te slaan bij wijze van spreken. Helemaal dol op klimmen. Ze is er met 8,5 maand wat vroeg bij. Steeds komt ze slechts tot de tweede trede (gelukkig) voor ze eraf valt, boem op het laminaat, een doffe bonk gevolgd door een huilbui. Mysterie opgelost. Het ziet er lief uit maar voor haar eigen veiligheid heeft ze een traphekje op haar verlanglijstje voor Sinterklaas staan. Gaat ze niet leuk vinden, lijkt me toch erg wijs.
Na alle koffievisite in de vroegte kwam een lieve vriendin die iedere vrijdag haar eigen gezin verlaat om bij ons te helpen met wat maar nodig is. Vandaag was ze zo nodig. Ik stond ongeveer op instorten en was erg blij wat bij te kunnen slapen en Stefan had behoorlijk buikpijn. Er was wat getwijfel over wel of niet de acute hulp bellen. Zover is het niet gekomen. Het zakte wat af in de loop van de dag.
Na de afgelopen ct-scan die ons meeviel, hebben we wat meer hoop gekregen dat er misschien toch medisch gezien nog wat zou kunnen. We zijn feitelijk bijna nog op ons uitgangspunt van voor alle chemo's. Er is slechts een kleine verslechtering volgens de scan die eerlijkheidshalve ook al wel weer van twee weken geleden dateert. Toch lijken we nog wat serieuze mogelijkheden te hebben gevonden. Er is een kliniek in Duitsland waar een aantal "opgegeven" Nederlandse patiënten genezen zijn. Ze geven een soort cocktail van behandelingen tegelijk. We hebben wel al ontdekt dat belangrijke delen van die behandeling niet vergoed worden. We zullen moeten zien wat er mogelijk is. Vooralsnog is het heel prettig om deze dingen te onderzoeken en weer wat hoop die kant op te mogen hebben. Komende week hebben we een afspraak in het ziekenhuis in Amsterdam waar Stefan onder behandeling is. We zullen een en ander bespreken.
Vanavond was erg gezellig. Onze lieve vriendin heeft werkelijk heerlijke lasagne gekookt en is weer huiswaarts gekeerd. Wij hebben wat aangerommeld allemaal en hebben de avond besloten met chipjes eten en muziek luisteren.
We bidden om wijsheid. Dat we Zijn wegen zullen gaan, in alles. We gebruiken zoveel en zo goed mogelijk het verstand dat we van Hem hebben gekregen om te doen wat in onze macht ligt zodat Hij door alles heen kan werken en Zijn plan kan voltrekken. Het laatste blijft het belangrijkste. Zijn wil geschiede. Hij kent onze wens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten