Maandag 4 november

Weer een bizarre dag uit ons leven bijna voorbij. Myrthe is gelukkig weer terug. Veilig en wel. Bij wie ze was heeft ze het heel goed gehad. Ze was helemaal blinkend schoon, vrolijk, uitgeslapen in een ritme. Echt geweldig. Wel heeft ze een behoorlijk spannende terugreis gehad waar iedereen die betrokken was van geschrokken is en wij ook wat toen we het hoorden. De auto waarin ze zat is gebotst. Twee auto's total loss begreep ik. In verband met privacy kan ik niet zoveel meer zeggen. Kan iedereen overkomen en ik zou Myrthe met een gerust hart de volgende keer weer zo meegeven. Zulke schatten!
Myrthe is nagekeken door ambulancepersoneel en is volledig ongedeerd. We danken onze Heer voor de bijzondere bescherming die Hij blijkbaar gegeven heeft en bidden voor degenen die mogelijk nog last van de klap hebben.

De kinderen waren dolgelukkig hun zusje weer terug te hebben. Ze hadden haar ontzettend gemist. Iedereen wilde haar knuffelen.

Door de logeerpartij heb ik gelukkig kunnen bijslapen. Toch ben ik nog steeds zo goed als uitgeput. Stefan krijgt stilaan meer klachten. Ook echt klachten die zijn functioneren behoorlijk beïnvloeden. Hij had vannacht veel pijn en was erg verdrietig. Ik ook. Ik heb hem wat paracetamol gehaald, we hebben een hele poos gepraat, gebeden en daarna zijn we gelukkig samen weer in slaap gevallen.

Vanavond was wat druk. Een van de kinderen was plots helemaal overstuur en wist zelf niet waardoor, Myrthe was aan het huilen en moest naar bedje, Stefan lag uitgeput en verdrietig op bed en ik wilde graag bij hem zijn, hij wilde dat ook graag, Anne zat met haar huiswerk Frans en wilde mijn hulp, drie andere kinderen waren druk aan het spelen. De een: "Mamma kijk mijn kasteel stort in, help me." De ander: "Mamma kijk ik ben een luipaard, ik ben een luipaard, ik ben..." pfff en waarheen moest ik gaan?

De buren om hulp gevraagd bij Anne haar Frans. Ze mocht gelijk komen, helemaal opgelucht en blij. Myrthe een fles gegeven en in bed gestopt, de andere vier even alleen beneden gelaten dat ging goed. Toen naar boven fijn bij Stefan geweest tot het beneden leek te ontploffen. Wel goede timing gelukkig. We waren net uitgepraat. Daarna beneden geholpen met het restaureren van wat kastelen en blussen van wat potentiële brandjes.

Zelf ben ik moe. Te moe om veel emoties te hebben. Stefan is echt aan het verwerken wat ons overkomt. Ik ben daar dankbaar voor. Samen bidden we en praten we. Ik ben echt blij met deze tijd die we mogen hebben. Ze is heel rijk en diep. Ook heel zwaar en emotioneel. Wat heb ik hem lief. Zoveel dat het pijn doet.

Stefan: Vanavond gebeden voor elk kind afzonderlijk. Elk kind heb ik teruggegeven aan de Vader. Ze waren eigenlijk altijd al van Hem... Echt met ze spelen lukt niet meer, maar op deze manier kan ik nog wel vader zijn. Het doet me veel pijn, maar het troost me te weten dat ik dat ook na mijn dood voor ze kan blijven bidden. Natuurlijk hoop en bid ik dat dat nog even mag duren, maar ik weet niet wat in Zijn raadsbesluit ligt. Soms vind ik het moeilijk om helemaal op Hem te vertrouwen, onze situatie lijkt zo onmenselijk...  Het vertrouwen moet tegelijkertijd twee kanten op gaan, naar het leven bij hen en naar het leven bij Hem, en dat is lastig. Ook voor Lisette gebeden. Als de Vader me binnenkort roept, moet zij zowel moeder als vader zijn voor zes jonge kinderen. Onvoorstelbaar voor ons allebei, dus heb ik vooral gebeden voor veel kracht en geduld voor haar. Tevens weet ik dat de innige band die we nu met elkaar ervaren als beeld van de Schepper op een bepaalde manier ook na de dood er nog zal zijn. Maar goed, zolang ik adem leef ik zowel voor Lisette, mijn kinderen als voor Hem die mij het eerst heeft liefgehad.

Lisette:
Morgenmiddag 16.00 uur ct scan.
Woensdag afspraak met onze bisschop
Donderdag een goede vriend van Stefan op bezoek
Vrijdag bezoek
Volgende week woensdag pas de uitslag van de scan.
Graag gebed.