Dinsdag 12 november

De dag begon met een wat fout ontbijt. Zoveel snoep verzameld gisterenavond. Daar moest natuurlijk wat mee. Na een verplichte gezonde boterham heb ik zelf de kinderen inclusief Anne naar school gebracht en ben boodschappen wezen doen.
We hadden gezellig veel bezoek vandaag. Een lieve vriendin kwam en Stefans zus en zwager hadden vandaag ook de mogelijkheid. Allen kwamen uit het verre zuiden van Nederland. Het was fijn dat ze er waren.

Helaas had Stefan vandaag niet zo'n goede dag. Hij lijkt steeds toch wat meer pijn te krijgen. In zijn rug en vandaag steken in zijn buik. We kijken bepaald niet uit naar de uitslag van de ct scan morgen. We hadden ook helemaal geen enkele trek om er voor naar Amsterdam te gaan. We hebben de afspraak om laten zetten in een telefonische afspraak. Morgen aan het einde van de dag zullen we gebeld worden.

Vanmiddag hebben we nog meer bezoek gehad een priester kwam met ons de Eucharistie vieren. Dat was erg bijzonder. Het was een hele mooie viering met een hele mooie bijbellezing.

Luc. 17, 7-10 Als iemand van jullie een knecht zou hebben die ploegt of de kudden weidt, dan zal hij, wanneer die thuiskomt van het land, toch niet tegen hem zeggen: “Ga maar meteen aan tafel”? (.....) Hij bedankt de knecht toch niet omdat die gedaan heeft wat hem is opgedragen? Hetzelfde geldt voor jullie; wanneer jullie alles gedaan hebben wat jullie is opgedragen, zeg dan: “Wij zijn maar knechten, we hebben enkel onze plicht gedaan.”

Misschien komt deze wat vreemd en hard over maar ik voelde me echt aangesproken. We werken voor God. Dat is onze baan en we hebben de laatste tijd echt wel eens gedacht: "Lieve Heer wat is dat nu? doen we zo ons best en nu gebeurt ons dit.....? Zie toch eens wat we voor U allemaal doen....." Met deze bijbeltekst realiseerde ik me dat we hebben gekozen Hem te volgen en Hem te dienen en nu Hij ons vraagt rustig Zijn weg te gaan en Hem te vertrouwen, zitten we te morren alsof wij de baas zijn en Hij ons niet goed genoeg bedient met wat we denken te verdienen. Dat is dan dus de wereld op zijn kop. Wij zijn de dienaren en Hij is de Heer. Hij is degene die bepalen mag en leidt en niet wij. Wij zijn maar knechten en hebben enkel onze plicht gedaan.

Niet dat dat altijd gemakkelijk valt. Met Zijn kracht en door Zijn genade proberen we onze ogen op de eeuwigheid gericht te houden en proberen we dapper de weg te gaan die voor ons ligt. Met tweemaal nadruk op het woord "proberen". 

Vanavond had Stefan nog een bijzonder moment in de kapel. Hij was daar met een van de kinderen en betreffend kind begon spontaan met de handen op Stefans buik voor genezing te bidden. Echt bijzonder en ontroerend mooi. We blijven de hoop houden dat Hij barmhartig zal zijn en verhoren zal. Het kan. Het moet niet. Hij is Heer.