Ons leven gaat gewoon door voorlopig. We zijn erg dankbaar v oor dit onverwachte cadeau. Het is vreemd opeens weer dingen twee weken vooruit te durven plannen. Sinterklaas is weer leuk geworden. Edith heeft heel enthousiast al haar schoen gezet. Ik heb me durven opgeven voor een deel van een bezinningsweekend rond 28 november. Daar had ik anders echt niet over na durven denken en nu durf ik me er zelfs voorzichtig op te verheugen. Heerlijk even alleen weg om een dag in stilte door te brengen en echt de tijd te hebben om te bidden. Ik denk na over Matthijs zijn verjaardagsfeestje. Die kan nu ook gepland. Het is verwonderlijk wat een klein beetje toekomstperspectief ruimte schept.
Stefan heeft vandaag enorm veel ondernomen. Vanmorgen was er gezellig veel koffievisite. Verder heeft hij een heel stuk met Laurens gewandeld en ze hebben het heel gezellig gehad. Ze hebben gelijk maar lopend de boodschappen gehaald. Stefan heeft gekookt en heeft zorg gedragen voor de kleine kinderprobleempjes die door de dag heen spelen. Ik had daardoor vandaag behoorlijk veel ademruimte en heb een riant middagslaapje mogen doen. Om een of andere reden ben ik de afgelopen dagen helemaal doodmoe terwijl Stefan zich, hoewel hij wat last heeft van rugpijn en getrek in zijn buik, wel redelijk voelt. Stefan heeft zich helemaal gegeven en voelt zich erg tevreden met vandaag. Nu wel uitgeput. Ik zit daartegenover een beetje met een schuldgevoel. Ben niet meer zo gewend alles niet alleen te dragen.
Morgen wordt een drukke dag we gaan gescheiden op pad. Stefan zal naar de diakenwijding in ons bisdom gaan en ik zal me met de kinderen bezighouden. Anne heeft haar verjaardagspartijtje en morgenavond moeten er schoentjes voor sinterklaas gezet. Nog even wat inkopen doen. Zondag kerk en daarna familie op bezoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten