De kinderen weten hoe het ervoor staat en toch spelen ze gewoon en lachen. We hebben plezier en doen gewone dingen. We merken wel dat we als gezinsleden steeds meer voor elkaar gaan zorgen en hechter worden. Ook de kinderen dragen steeds meer zorg voor elkaar en voor ons. Zowel de grote als de kleine kinderen. Edith helpt Laurens in zijn jas, Matthijs zorgt geregeld spontaan voor Myrthe en zegt tegen iedereen dat het tijd is om de jassen s´morgens aan te trekken. Anne en Matthijs voeren een van de jongetjes of moedigen ze aan hun bordje leeg te eten, Iedereen troost als iemand verdriet heeft en enkele dagen geleden kwam Floris (3) zomaar midden op de dag met een witte boterham met chocopasta aanzetten. Die moest ik opeten en hij zag er streng op toe. Hij had alles zelf bij elkaar gezocht, de boterham, een mes de pasta en had een en ander eigenhandig in elkaar geklust. Het zag er nog goed uit ook. Ik had inderdaad al de hele dag niets door mijn keel gekregen en hier ontkwam ik echt niet aan. Ik heb het geheel braaf weggekauwd en was hem er wel dankbaar voor.
We hebben vandaag bezoek gehad. Een goede vriend van Stefan die hij al heel lang kent. De vriend moest even wennen aan het snelle wisselen van emotionele onderwerpen naar alledaagse dingetjes. Die lopen hier thuis erg door elkaar. Het was gezellig.Verder was het een rustige dag. Niets raars gebeurd.
Stefan was wat moe en zijn buik trok en hij was wat misselijk. Verder ging het eigenlijk best redelijk en tegen de avbond knapte hij zoals altijd nog wat op. We hebben geen klagen. Zulke dagen mogen er best meer zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten