Donderdag 11 juli

Vandaag de laatste dag van Stefans pilvrije week. Morgen om 9.00 uur moeten we in het AMC zijn voor een nieuw chemo-infuus en dan beginnen ook weer twee weken met pillen.
Dit was een geweldige week. Stefan was echt terug. Jammer dat het weer voorbij is. We bidden dat hij de tweede chemo beter verdraagt dan de eerste, maar houden rekening met het ergste. De kinderen (behalve Myrthe, die gaat weer mee) heb ik vanavond al uit logeren gebracht. Voor ons voelt het een beetje als dumpen maar dat is ons gevoel. Zij hadden er allemaal zin in. Ze zijn bij mensen waar ze graag zijn. Over drie plekken verspreid. Ze blijven daar een nacht en als het nodig is, twee. Volgende week staan leuke dingen voor ze gepland. Niet met ons, maar met lieve mensen die ons bijstaan.

Vanmorgen ben ik met de drie jongens naar de kapper geweest. Dat klinkt zo simpel maar daar waren we al lang niet aan toegekomen. Matthijs' haar kon bijna ingevlochten worden en Floris is voor het eerst geknipt. Hij is nu zijn schattige babykrullen kwijt en heeft een stoere korte look inclusief gel. Helemaal trots. Ook Laurens ziet er weer cool uit.

Vanmiddag kwam oma en met zijn allen zijn we naar het strand geweest. Dat stond hoog op het verlanglijstje om een keer samen te doen dus dat moest vandaag nog. We weten niet hoe de toekomst eruit ziet. Waarschijnlijk gaat Stefan vanaf morgen weer hard achteruit. De chemo lijkt wel wat te doen anders was hij deze week niet zo goed geweest, maar de chemo heeft ook hele rare en onvoorspelbare bijwerkingen. Of de volgende pilvrije week weer zo goed zal zijn, is niet zeker. Zelfs of Stefan erdoor komt, is niet zeker. We zijn best bang.

Terug van het strand had ik Matthijs, Edith en Anne in de auto om ze direct naar hun logeerplek te brengen. Met Anne heb ik de afgelopen dagen regelmatig gesprekjes gehad over hoe moeilijk het is om God in alles te vertrouwen. Vooral bij iets dat zo heftig is als de situatie waarin wij nu zitten en de chemo waar we nu voorstaan. Voor Stefan maar ook voor mij en voor ieder van de kinderen.

In de auto stond een cd aan die ik van een lieve moeder op het schoolplein zomaar cadeau gekregen had. Liedje 5 speelde. "Uw wil geschiede" met daarin alle pijn en moeite vervat die dat gebed in zich draagt. Het raakte me diep dat Anne, Matthijs en Edith allemaal precies herkenden wat er gezongen werd: "Mam dat is precies hoe ik het voel zei een van hen" Ik ook beaamde een ander. Ik, de mamma, ook!  Ik moest "lied 5" wel drie keer achter elkaar draaien. Toen het de vierde keer spontaan langskwam, zongen we het allemaal mee. Ik, Anne, Matthijs en Edith.

De volgende link leidt naar het mooie lied, gezongen door de groep Kithara, dat ons zo bijzonder raakte.
http://www.youtube.com/watch?v=Yk56A_RWc0U

Ja het is een zware tijd maar ook vol zegen en op een of andere manier zelfs mooi.
We vragen uw gebed voor morgen en voor de komende weken. Speciaal naar de maandag toe (en op die dag zelf) willen we u vragen om voor genezing te bidden.