Ik had gisteren de blog amper af of ik werd al gebeld. Edith en haar vriendinnetje waren zo vreselijk bang samen op zolder. Helemaal panisch en overstuur. Dus werd de logeerpartij afgeblazen en werd ze thuis gebracht. De mallerd. Toen ze in haar eigen bedje lag sliep ze met 5 minuten.
Anne heeft het inderdaad geweldig gehad. Ze is mee geweest naar een theaterworkshop in Utrecht. Echt iets voor haar. Ze was helemaal opgetogen.
Vanmorgen is Stefan niet mee naar de kerk geweest. Hij was weer zo ontzettend ziek. Ik ben met de 5 jongste kinderen geweest. Na de kerk mochten de oudste vier van die 5 in de pastorie blijven spelen. Het was daardoor heerlijk rustig thuis. Alleen Myrthe was er.
Zowel Stefan als ik, zijn aardig bijgekomen. In de middag stelde Stefan, die tot dan toe alleen op de bank kon hangen, een wandelingetje voor. Ik had er een hard hoofd in maar we hebben het geprobeerd. We zijn naar een bevriende heer in de buurt gewandeld. Daar waren we zeer welkom en het was echt even gezellig.
Toen we weer thuis kwamen was al heel snel Anne weer terug met degene die haar zo lief had meegenomen. We hebben gezellig gezamenlijk gegeten. Vervolgens bracht de pastoor de kinderen terug en schoof aan tafel aan. Hij had nog trek en er was genoeg. Ook Froukje kwam. Het werd plots en onverwachts echt heel erg gezellig.
Ik leef helemaal op van dit soort onverwachte bezoekjes. Die zijn eigenlijk alleen maar mogelijk wanneer het even goed met Stefan gaat. Eerder op de dag was dat niet gegaan. Toen was hij nog zwaar ziek. Waarom Stefan zich op het ene moment zo slecht voelt en op het andere zon stuk beter weten we niet. Het lijkt erop dat de hele slechte momenten toch langzaamaan wat minder worden en er wat meer redelijke momenten komen. Wat ons wel zorgen baart is de steeds grotere hoeveelheid bloedverlies. Hopelijk krijgen we geen noodsituatie.
We hopen en bidden dat Stefan morgen wat beter is. Er staan colleges op het programma. Die we samen geven normaal.
Ben benieuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten