Stefan heeft gelukkig ok geslapen vannacht. Myrthe en ik helaas niet. Ik begin erg oververmoeid te raken. Stefan is wat betreft gezondheid vergelijkbaar met gisteren. Alleen nu zijn we een dag verder en dan wordt het voor ons allebei moeilijker om geduld te hebben tot het weer over is. Stefan voelt zich voortdurend ziek. We weten dat het nu van de chemo komt maar er zal een keer komen...Moeilijk voor hem om dat van zich af te zetten wanneer hij zo beroerd is. Voor mij is dat toch gemakkelijker.
Vanavond stond er opeens een collecte voor de deur. Ieder jaar komen die en die zijn dan van een of andere ziekte. Deze was ook van een of andere ziekte; van de kankerbestrijding.... plots dus niet meer een of andere ziekte. Plots een collecte voor iets dat belangrijk en erg verdrietig en pijnlijk voor ons is. Erg confronterend. Ik was echt even van slag.
Er is nog rust en vrede in huis maar het begint wat barstjes te vertonen. Graag gebed dat we het deze keer ook weer volhouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten