Zaterdag 21 september

Feestje!!!


Na een doorwaakte nacht (Myrthe heeft nu plots 4 tandjes. Dat is drie meer dan eergisteren) Werd ik rond 7.45 uit een klein dutje wakker gezongen door Floris. Hij was al begonnen uit volle borst zijn versie van "lang zal die leven" te zingen (zingt nog steeds vrolijk "lang overleden" ach...). Vol blijdschap en verwachting nam Laurens dankbaar de obade van zijn broertje in ontvangst. Op de jongentjeskamer was de feestvreugde blijkbaar al volop losgebarsten. Ik heb Stefan gewekt en de andere kinderen kwamen er ook al aan. We hebben ons bij Floris aangesloten met de originele versie van het lied. Het werd een gezellige boel voor de kinderen. Alsof er niets aan de hand was. Ze hebben daarna de hele ochtend superlief samen met het nieuwe speelgoed gespeeld. Vanmiddag is er visite geweest en vanavond mocht Laurens kiezen wat we aten. Pizza dus.

Stefan en ik zijn langzaamaan weer wat uit het dal aan het klimmen. Vanmorgen was het echt een poosje gezellig. Stefan wordt wel steeds zieker. Dat is duidelijk te merken. Hij kan minder, is steeds sneller moe. Vanmorgen is hij gelukkig in de gelegenheid geweest ook wat te werken. Dat was heel fijn.
Een verjaardagsfeestje is wel gezellig maar heeft toch voor ons iets dubbels. Het foto's maken gaat wat minder spontaan. Het blijkt voor mij belangrijk te zijn dat Stefan er goed opstaat. Liefst met alle kinderen een keer. Bij alles wat we doen is een diepere betekenis. Niets is meer gewoon of zomaar. Wat er hier gebeurt gaat steeds iets dieper. Wat betreft emotie en wat betreft betekenis. Steeds denken we dat we op de bodem zijn en dan blijkt er nog een verdieping of wat onder te zitten.

We zijn dankbaar voor de vele gebedsinitiatieven waar we van horen. Het doet ons goed en het is meer nodig dan ooit.

Het is nog vroeg maar we gaan slapen. Uit-ge-put. Allebei.