Aanstaande donderdagmiddag krijgt Stefan een ct-scan. Wanneer we de uitslag ervan krijgen weten we nog niet. Deze scan is voor ons erg belangrijk. Voor het eerst zullen we weten wat de tussenstand is van de westrijd chemo-effect versus tumor-groei (of is er misschien Anders ingegrepen? ???) Eerlijk gezegd begint het naderen van de donderdag al wat spanningen te geven. Het ene moment leven we op hoop het andere op berusting (die er maar niet in slaagt echt berustend te zijn). Van de uitslag hangt wat ons betreft af welke keuzes voor vervolgbehandeling we gaan nemen. Aan de uitslag denken we iets meer indruk van levensverwachting te zullen krijgen. Graag gebed voor rust en vrede en kracht voor acceptatie wat de uitslag ook zal zijn.
Ik heb gemerkt dat we in onze wedloop zonder finish steeds hetzelfde rondje rennen.
Wanneer we er in slagen om echt in berusting te leven en met ons hele hart accepteren dat "Zijn wil geschiede"en dat alles wat uit Gods hand komt goed zal zijn, dan hebben we weer een leven. We kunnen genieten van elkaar als man en vrouw en als gezin en zijn redelijk onbezorgd. Wat zijn zal doet er niet toe. Het is aan Hem. We leven!
Dat bevalt vervolgens zo goed dat we gaan hopen dat het zal blijven duren. We hebben elkaar zo lief en verlangen naar meer van elkaar en langer, we gaan weer vragen om een wonder en hopen dat de Heer ingrijpt. Daarmee is de berusting weer door onze vingers geglipt en is het onbezorgde leven voorbij.
Weer overnieuw zien we ons voor hetzelfde rondje in het stadion geplaatst en weer moeten we de pijnlijke weg van groei in berusting en acceptatie afleggen. Loslaten en overgave aan Zijn plan. Zodra die slag met Zijn genade weer gestreden is, is er weer leven totdat we er teveel aan gaan hechten en dan is het weer weg ook.
Heel vermoeiend maar we komen er niet uit. Ik denk dat het blijven zal. God is erbij. Hij troost ons en rent hele stukken met ons mee. Wij trainen om steeds beter te rennen en hopen de wedloop die voor ons ligt ten einde toe te volbrengen. (Hebr 12,1) Hoeveel rondjes dat ook nog mogen zijn.
Wees mij genadig God, wees mij genadig, ik wil bij U schuilen
schuilen onder de schaduw van Uw vleugels, tot het gevaar is geweken.
Tot God roep ik, tot de allerhoogste, de God die voor mijn opkomt:
zend uit de hemel uw hulp en uw redding, beschaam wie op mij jaagt;
dat God zijn liefde en trouw zal zenden.
Ps 57, 2-4
Vandaag een maandag, de eerste dag van de week. Inderdaad was iedereen moeilijk wakker te krijgen vanmorgen. Het is uiteindelijk gelukt. Ik ga ze zo weer naar bed brengen in de hoop dat het wekken morgen minder moeizaam verloopt:)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten