De nacht zijn we best behoorlijk doorgekomen. Geen rare verdere complicaties of malle dingen gelukkig. Ik heb zelf goed geslapen, 9 uur aan een stuk. Wat fijn dat Myrthe uit logeren was. Stefan heeft twee keer 2 uurtjes geslapen met slaapmedicatie bovendien. Het was niet dat hij veel last had van van alles. Hij kon gewoon niet in slaap vallen.
Vanmorgen toen de kinderen voor school werden opgehaald hebben we Myrthe en Floris teruggekregen. Allebei waren ze vandaag aanhankelijker dan anders. Ik heb veel tijd doorgebracht met knuffelen. Myrthe die normaal graag uren op de grond ronddweilt en hele stukken al tijgerend en half kruipend aflegt wilde nu vooral bij mij in de draagdoek hangen. Floris was wat bozig en had maar wat graag lieve aandacht. Ze hadden ons duidelijk gemist.
We hebben een poging gedaan om vanmorgen samen naar de kerk te gaan. Stefan kon er zijn, wel misselijk en beroerd. Voor mij was het vooral de dappere poging die meetelde. Myrthe is erg communicatief geworden. Als ze Floris ziet, krijst ze van pure vreugde alles bij elkaar. Ik heb de hele tijd in de aangrenzende kerk heen en weer gelopen. We zullen moeten wachten tot ze ouder is. We gingen graag.
Stefan ziet er goed uit. Schijn bedriegt hij voelt zich erg slecht. Hij zit een aardig deel van de dag stilletjes in de stoel in de hoek van de kamer. Hij is misselijk en erg moe ondanks een flinke tijd middagslaap. Ik vind het moeilijk hem zo stil te zien zitten. Niets voor hem. Helemaal niets. Een paar keer heeft hij de energie gehad om even wat te ondernemen gelukkig. Dan ziet het leven er gelijk helemaal anders uit. Hopelijk zijn de bijwerkingen van deze chemo snel voorbij en is er wel de werking dit keer. We blijven hopen en vertrouwen.
Het is nog vrij vroeg. Ik ga zo toch maar vast slapen. Ik ben zelden zo moe geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten