"What is the name of.......mothers new partner?" Direct uit school ging Anne aan haar huiswerk. Ze wilde het af hebben en ze vroeg me hulp bij Engels. Bij deze opgave stak mijn hart en prikten mijn ogen om de een of andere reden. Toen Anne begreep wat er stond herhaalde ze de vraag in het Nederlands, "wat is de naam van ...moeders nieuwe partner? ", keek me vragend aan en haalde haar schouders op. In onze cultuur geen vreemde vraag meer.
Bijna 13,5 jaar geleden heb ik me aan Stefan verbonden om lief en leed te delen en om alles samen te doorstaan wat er maar te doorstaan zou zijn. We delen alles samen. Hoe moeilijk en zwaar dat soms ook is. Ook nu zijn weg moeilijk is. Dan is de mijne dat gewoon ook. Als hij pijn heeft, lijdt ik, als ik verdrietig ben, hij ook. Ik heb hem van alles beloofd toen we trouwden en hij mij. Toen hij ziek werd heb ik een extra belofte gedaan; een die er wat ons betreft vanzelfsprekend bijhoort en die we altijd al geleefd hebben zowel Stefan als ik: Ik heb beloofd dat ik hem nooit zal verzorgen. (dat doe je met mensen/dingen die onder je staan. Je verzorgt je hond of kat of je kind.) Ik heb beloofd dat ik hem zal dienen. Respectvol en vol liefde Het is aan hem mijn dienst te accepteren of te kiezen het zelf te doen maar ik ben er om het hem gemakkelijker te maken. Hij is mijn man, ik heb hem lief. Hij heeft dat vele zwangerschappen en een ziekte van pfeiffer lang voor mij gedaan. Ook niet niks!
"What is the name of...... mothers new partner?" Ik moest even slikken maar ik weet welke naam dat is. Hij is geen nieuwe partner. Hij was er altijd al en zal er altijd zijn. Zijn naam is Heer. Zijn liefde bracht Stefan en mij bij elkaar, heeft ons zo voor altijd verbonden. Zijn liefde zal blijven. Hij is het van wie ons huwelijk een afspiegeling is: "Man-en-vrouw naar Zijn beeld en gelijkenis" Een erg mooie en kostbare afspiegeling. Hij heeft ons als geen ander laten zien wat het betekent om te dienen; om jezelf te geven tot het uiterste. Dat is huwelijk!
Met Zijn kracht en naar Zijn voorbeeld trekken we maar gewoon verder op onze weg. Geen idee hoe lang en waarheen, voorlopig gewoon door. Blik op de eeuwigheid.
Wat was het een lekker weer vandaag. Uit school heb ik met de kinderen in het gras gepicknickt. Was heerlijk. Ze hebben een mooie hut in de tuin gemaakt. Myrthe heeft ook op een kleedje in het gras gelegen. Toen ik binnen aan het koken was sloegen de anderen voortdurend alarm omdat ze er vanaf kroop en dreigde gras te eten. Ze had enorme lol. Het was een erg gezellige middag.
Stefan kon daar helaas niet bijzijn. Hij heeft de hele middag op bed doorgebracht. Wat was hij ziek en doodmoe. Vanmorgen zijn we naar het werk geweest. Ik heb hem afgezet en ben bij een vriendin gaan koffiedrinken. Het was niet zon goed plan achteraf gezien. Stefan was zo doodziek toen ik hem weer ophaalde. We hopen dat hij snel weer opknapt. Wel drie keer per dag vraagt Floris: "pappa ben je nog steeds niet lekker?". Steeds met een hoopvolle blik in zijn oogjes. Hij wil treinbaan spelen met zijn papa. Helaas. Misschien volgende week ?
Hoi Stefan en Lisette,
BeantwoordenVerwijderenHet is zwaar en duurt al zo lang, ik ben het er helemaal mee eens. Toch zegt de Heer ons, dat we niet boven onze krachten worden beproeft, dan moeten jullie toch wel erg veel kracht hebben, denk ik. Maar goed, de Heer beslist en wij blijven vertrouwen, dat is uiteindelijk toch de beste weg. Dit overkwam ook de Heilige Nicolaas van Tolentijn, lees maar:
Zijn ouders hadden de God jaren en jaren gesmeekt om hun huwelijk te zegenen met een kind. Na veel bidden en tevergeefs afwachten, namen zij hun toevlucht tot de Heilige Nicolaas van Bari. En God verhoorde hun gebed. In 1246 schonk Hij hun een zoon. Uit dankbaarheid voor de voorspraak van de heilige Nicolaas, noemden zij hun kind naar deze heilige. Aanvankelijk verschilde zijn opvoeding niet van die van de andere kinderen van zijn tijd. hij werd toevertrouwd aan een priester, die hem leerde rekenen en schrijven. Maar Nicolaas verlangde meer. Hij wilde als kloosterling alleen voor God leven. Toen hij 18 jaar was trad hij bij de Augustijnen in en na zijn studies te hebben voltooid werd hij tot priester gewijd. Nu kwam in het leven van Nicolaas de duivel hem lastig vallen. Deze liet geen poging achterwege om Nicolaas weg te trekken van zijn weg naar God en inwendige angsten kwamen daar nog bovenop. De voortdurende wanhopige vraag of hij in alles wel Gods wil deed kwam steeds maar weer terug. in 1276 werd hij overgeplaatst naar het klooster Tolentino, hier zou hij de rest van zijn leven doorbrengen. In dit klooster gebeurde ook zijn wonderbare genezing. Nicolaas werd ziek. Alle middelen werden aangewend, maar niets hielp. De duivel greep deze gelegenheid aan om te proberen een grote weerzin bij hem op te wekken tegen zijn ziek zijn . Steeds weer nam de koorts toe en een lawine van lichaamspijn en zieleangst en toen nam Nicolaas zijn toevlucht tot de hemel. In een droom verschenen hem Maria samen met de heilige Augustinus. Maria troostte hem en beval hem iemand naar een nabijgelegen straat te sturen om brood te halen. Dit brood moest hij in water geweekt opeten. Na zijn ontwaken voerde Nicolaas deze opdracht uit. Hij at van het brood en genas.
Tot de dood toe verliep het leven van Nicolaas onder de wijze leiding van de "Augustinus" regel. Met grote eerlijkheid en standvastigheid trachtte hij naar deze voorschriften zijn leven in te richten. God zoeken en God naar de mensen brengen. Deze regel bracht hij tot levende werkelijkheid in zijn grote liefde voor de zondaars en voor al de tobbers en stumpers, die bij hem om hulp en troost kwamen. De zieken werden bij hem gebracht en met eindeloos geduld hoorde hij steeds weer hun klachten aan. Met een kruisteken en de woorden: "de Heer Jezus geve u de gezondheid terug" stuurde hij ze genezen naar huis.
Mij is gevraagd, door de heilige Nicolaas, met hem mee te bidden dit jaar voor allen die geestelijk te lijden hebben, dat zij hun lasten neerleggen aan de voeten van Jezus, zodat Hij hen liefdevol kan aanraken en genezen ( toegewezen tijdens de Medjugorjereis)
Misschien dat wij allen die dit lezen, aan de heilige Nicolaas kunnen vragen, als onze voorspreker bij de Heer, voor de genezing van Stefan. En uiteraard dat jullie zelf je lasten blijven neerleggen aan de voeten van Jezus, zoals de heilige Nicolaas ons zegt.
Liefs en veel zegen Mirjam van Rijn