We zijn niet ziek geworden van de worst!!! Alleen Anne was vandaag helemaal niet lekker. Ze was al dagen misselijk in de ochtend maar ging toch steeds naar school. Vandaag was het op. Ze is thuisgebleven en heeft de hele ochtend voor pampus gelegen op een bank.
Vanmorgen kwam een vriendin op de koffie. Zij en Stefan hebben me min of meer naar bed gestuurd. Ik vond het niet erg en ze heeft voor de kinderen gezorgd terwijl ik sliep. Stefan was helaas weer helemaal niet zo lekker. We maken ons toch wel zorgen.
We waren de hele dag toch nogal gespannen in verband met de scan van vanmiddag. Alle kinderen hadden een liefdevol heenkomen. Floris en Myrthe zijn opgehaald en de anderen hadden allemaal uit school een plekje bij vriendjes waar ze graag speelden. We zijn zo dankbaar dat we steeds op lieve ouders van school mogen terugvallen. Ook zo dankbaar dat we door hen zo bemoedigd mogen worden. Als ik bij het halen of brengen van een van de kinderen naar hun oppasplaats of op school mijn zorg uitspreek, mag ik altijd horen dat ze voor ons bidden en dat ze geloven dat een wonder mogelijk is. We hebben immers een almachtige God. Zo dankbaar dat we destijds deze school hebben gevonden waar geloof in de levende God zo normaal is. Zo dankbaar voor alle lieve mensen om ons heen, dichtbij en veraf, die ons dragen in gebed en ons bemoedigen.
Rond 14.00 uur vertrokken we naar Amsterdam voor de scan. Eerst hadden we een behoorlijke tijd samen gebeden. Stefan wordt steeds misselijker en de tekenen zijn niet goed. Ik las een stuk in de bijbel en kwam juist uit bij de tekst in de Romeinenbrief waarin staat dat Abraham geloofde dat de Heer hem een zoon zou schenken ook al waren de omstandigheden daar helemaal niet naar. Hij was al oud en Sara, zijn vrouw was al in de overgang geweest. Toch geloofde Abraham God toen die hem een zoon beloofde. Hij geloofde Hem vast. Er staat dat dat geloof hem als gerechtigheid werd aangerekend en hij dus een zoon kreeg. Voor mij betekende dit dat we moeten blijven vertrouwen op God en met het risico te worden teleurgesteld toch mogen blijven geloven dat de Heer kan ingrijpen en het tij kan keren. We hebben nog maar een keer echt voor genezing gebeden en hebben besloten te geloven dat het echt kan zijn.
Toen Stefan de vorige keer in het scanapparaat lag. Was hij goed benauwd voor de uitslag en bleef maar bidden. Nu was het anders. Hij had rust en vrede en het gevoel dat het goed zou zijn. Hoe dan ook, goed.
Volgende week woensdag pas de uitslag
Geen opmerkingen:
Een reactie posten