Zaterdag 28 september

Loodzwaar hier thuis vanmorgen. Wat was Stefan ziek. Uit alle macht probeerde ik 6 kinderen stil te houden zodat hun pappa toch maar zou kunnen slapen. Hoe meer ik mijn best deed, hoe minder het lukte. De situatie werd steeds meer gespannen. Toen ik overtuigd was dat het al minstens 12.00 uur 's middags moest zijn en op de klok keek was het pas 8.30! Toen ik dat ontdekte was het op. Helemaal op.  En Stefan was het nog helemaal niet gelukt om te slapen bovendien. Rond 10.30 heb ik om hulp gebeld. Ik zag het niet meer zitten om iedereen de hele dag zo stil te houden. Een lieve dame heeft Laurens, Floris en Edith opgehaald.  Froukje heeft Myrthe voor de middag opgehaald en Matthijs en Anne zijn voorlopig thuisgebleven. Matthijs had later op de middag een verjaardagsfeestje. Hij kon met een vriendje mee heen rijden. Edith kreeg het aanbod om bij een vriendinnetje te slapen. Ik heb haar niet meer teug gezien. Morgen in de kerk krijg ik haar weer.
Verder hebben andere lieve mensen van alles voor ons gedaan. Twee lieve mensen doen al weken onze was. Vanmiddag werd die weer thuisgebracht en in mijn kast gedaan. Een lieverd heeft weekboodschappen gebracht. Echt geweldig. en een lieverd die Stefan er wel erg slecht uit vond zien en mij zag tobben heeft voor een heerlijke avondmaaltijd gezorgd.We voelden ons vandaag wel aan alle kanten geholpen, gesteund en gedragen. Het doet ons heel veel dat zovelen veraf en dichtbij ons dragen door praktische hulp en gebed. We zijn heel dankbaar.

Stefan was dus doodziek. Hij kan niet uitleggen hoe hij zich voelt. Het is misselijk en een heel naar gevoel overal in zijn lichaam. Zeer zware diarree, buikkrampen en steken en nog veel meer wat zich niet laat omschrijven als ik het goed begrijp.
Toen de meeste kinderen weg waren hebben we wel even een klein ogenblikje gevonden dat hij zich iets minder slecht voelde en we samen even in de kapel konden bidden. Dat was een bijzonder moment. We hebben God gedankt dat Hij onze Heer is en gezegd dat we Hem vertrouwen en liefhebben tot in de dood die op zo'n moment van zware ziekte altijd zo dichtbij lijkt. Stefan vind het moeilijk ons achter te laten als het zover zal zijn maar verlangt ook bij Hem te zijn. Het was een moment van diepe overgave. Hier zijn we Heer.

"Maar wij dragen deze schat in aarden potten, en zo blijkt dat die overgrote kracht van God komt en niet van ons. Van alle kanten worden wij belaagd maar we zitten niet in het nauw; we zijn radeloos maar niet ten einde raad; we worden opgejaagd maar niet in de steek gelaten; neergeveld maar niet gedood. Altijd dragen wij het sterven van Jezus in ons lichaam mee, opdat ook het leven van Jezus zich in ons lichaam openbaart. Voortdurend worden wij tijdens ons leven aan de dood uitgeleverd omwille van Jezus, opdat ook het leven van Jezus zich in ons sterfelijk bestaan openbaart." 2 Kor. 4, 7-11
Amen!

Vanmiddag heeft Stefan eindelijk geslapen. Uren!. Vanavond was hij iets minder slecht.

Morgen om 10.00 uur de kerk. Anne gaat eerder weg ze wordt opgehaald en zal een hele leuke dag hebben verwachten we. De kinderen mogen, als ze willen op de pastorie blijven spelen morgen. Daar zijn ze graag. Maandag staat lesgeven gepland. Dinsdag ook. Deo Volente. Dat mag duidelijk zijn.