Stefan voelt zich tot nu toe verbazend goed. Vlak na het infuus werd zijn huid geel/grijs, maar hij voelde zich verder best goed. Vanmorgen was zijn kleur weer gewoon gezond. Helaas werd hij in de loop van de dag wat misselijker. Hopelijk zet dat niet door. Tot nu toe heeft Stefan geen enkele anti-misselijkheids of pijnmedicatie nodig gehad.
Stefan en ik hadden het er laatst over. Onze Heer had ons geloof niet meer op de proef kunnen stellen dan nu. We hebben veel meegemaakt en altijd ons vertrouwen op Hem gesteld. Nooit was dat tevergeefs. Maar nu vraagt Hij meer dan ooit om Hem blind te volgen. Stekeblind dan wel te verstaan.
Toen we nadachten om in Rome te gaan studeren konden we ja of nee zeggen en wisten we waartegen. Nu kunnen we alleen maar Ja zeggen en geen idee waarheen de reis zal voeren. Ik heb daar van nature wat moeite mee. Ik weet graag vooraf wat er gebeuren gaat en waarom. Voortdurend brak ik mijn hoofd over het hoe, waarom en waarheen dit leiden zou.
De laatste dagen was ik erg moe en was ik onze situatie beu. Ik vroeg me af hoe dat met mij en Hem zat in mijn leven. Ik kreeg zin om op te schrijven welke plaats de Heer door mijn leven heen heeft gehad. Al schrijvend werd ik eerlijk gezegd een stuk vrolijker en dankbaarder. Ik kwam vele momenten tegen dat Hij mij te hulp is gekomen of gewoon dichtbij me was. Soms heel dichtbij. Ook waren er tijden dat het me erg slecht ging en ik me ook erg alleen voelde. Achteraf gezien was dat steeds wanneer ik tijdelijk, uit onwetendheid, een andere route had genomen. Een weg waarop Hij echt niet met me mee kon. Wanneer dat gebeurd was en ik het door kreeg, mocht ik steeds ontdekken dat Hij me had gezocht om me te vergeven, weer te troosten en mijn wonden te verbinden. Altijd is Hij trouw gebleven en hoeveel tegenwerpingen en bedenkingen ik ook ooit had, altijd bleek Zijn route achteraf toch de beste. Eigenlijk reden genoeg om ook nu te vertrouwen dat, dat wat zal zijn, goed is.
Ik ben moe en ben onze situatie beu. Ik denk dat Hij het wel begrijpt. Ik bid er, net als Stefan, maar even niet meer voor. Ik kom wel bij Hem. Ik bid voor de mensen die ik het beloofd heb en ik dank Hem omdat Hij er altijd is geweest. Ik laat me even vallen in Zijn armen en probeer wat te rusten. Zo moe.
Pater Pio: " Nadat je jezelf bij Hem verborgen hebt en je volledig aan Jezus hebt overgegeven, denk er dan aan dat je niet meer aan jezelf maar aan Jezus toebehoort; en Hij zal je steeds indachtig zijn en voor jou instaan en je helpen.
BeantwoordenVerwijderenVernieuw vaak dit besluit en als een echte ring met Zijn allerheiligst Hart verbonden moet je aan Zijn ingevingen en aan de wensen, die Hij aan je hart meedeelt, aandacht schenken. Dit is de ware geest van een bruid van Jezus."
Lieve Lisette, rust met je geliefde Stefan uit aan Jezus' zeer liefdevol Heilig Hart.