Een heerlijke dag. Vanochtend naar de kerk en vanmiddag heb ik de voortuin onder handen genomen. Het is vreemd; ik voel me prima. Dat is nu al een dag of 10 zo. We zijn er allemaal erg dankbaar voor.
De kinderen hebben in de tuin salamanders (of zijn het hagedissen?) gevangen en er een kooi voor gemaakt. 17 beestjes maar liefs! Even op internet gekeken wat ze eten, en nu hopen dat ze morgenvroeg nog steeds rondrennen :)
In deze periode van (relatieve) gezondheid heeft Lisette het nodig om het een en ander wat ons is overkomen te verwerken. Dat is voor haar vrij emotioneel. Het is natuurlijk ook moeilijk te plaatsten om te zien dat ik na een vrij lange periode van ziek-voelen plotseling weer dingen doe die ik voor de diagnose ook deed. Aan de andere kant kunnen we nu ook God danken voor al deze mooie dagen. Hoe kostbaar is de tijd eigenlijk die ons gegeven wordt! Ik ben me steeds meer daarvan bewust. Zoals ik al eerder zei zie ik steeds meer in hoeveel tijd voorbij ging zonder een goede invulling. Al die tijd dat ik te weinig aandacht schonk aan de ander of aan God... Ik hoop dat - hoe dit verhaal ook afloopt - ik wat meer de genade krijg om mezelf minder belangrijk te vinden, al ben ik soms bang dat dat moeilijk kan worden als ik fysiek weer heel ziek wordt.
Vanavond hebben we bezoek gehad. Het was heel gezellig, maar ook rokerig door een slecht werkende Zweedse fakkel :)
Morgen gaat onze Anne voor het eerst naar de middelbare school. Spannend, we zijn benieuwd.
We proberen ook weer wat te gaan werken, en dat kan ook niet anders want er staan een aantal afspraken in de agenda. Die agenda loopt zelfs een beetje vol. Het is nu zaak om te kijken wat we nog kunnen en wat niet. Ik ben bang dat dat iets is dat we proefondervindelijk moeten vaststellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten