Donderdag 29 augustus

Ik begin maar niet over onze nachtrust te vertellen. Die was er namelijk amper. Vanmorgen hebben we enerverend bezoek gehad. Een interview. Een emotionele drain. Vanmiddag zijn we naar het AMC geweest. Het is toch steeds weer spannend de uitslagen van het bloedonderzoek te horen. Biddend zitten we daar in de wachtkamer en ik probeer me op alle mogelijke uitkomsten voor te bereiden. Wordt het richting leven of richting dood deze keer?  Ja, Stefan voelt zich ok en ziet er goed uit maar toch... Voor vandaag mogen we tevreden en dankbaar zijn. Alle bloed- en leverwaarden waren ongeveer genormaliseerd.

De chemo gaat morgen gewoon door. Praktisch is alles geregeld. Laurens en Floris zijn uit logeren en Myrthe is met hen mee !!! Dat wordt voor ons vannacht bijslapen dus :) Matthijs, en Edith gaan morgen gewoon naar school en Anne ook weer. Om 8.00 uur moeten ook wij van huis. Morgenavond wordt er voor ons gekookt.

Stefan ziet erg tegen de chemo op. Terecht denk ik. Vooral het begin van de vorige chemo was erg zwaar. Stefan was zo ziek dat we dachten dat hij misschien beter de behandeling kon stoppen. Het was dat de bijwerkingen van de pillen meevielen waardoor het de laatste twee weken nog zeer draaglijk werd. Ook ik zie er tegenop. Minder dan de vorige keer omdat we deze keer niet in het ziekenhuis zijn beland en omdat we geen rare complicaties hebben gehad. We hebben deze chemo een leven gehad. Ik ben erg dankbaar.

Wat me vandaag raakte en opviel is dat we onder elkaar de "pilvrije week" steeds de "goede week" noemen. Iedere keer op vrijdag in deze zogenaamde "goede week" heeft Stefan de chemo. Nu is voor ons katholieken de "goede week" de week voorafgaand aan de kruisiging van Christus op goede vrijdag. Het viel me vandaag pas op. Steeds mogen we dus zo met onze Heer meelijden en weer ons kruis opnemen. We zijn niet alleen. Hij draagt met ons mee. Een troostvolle gedachte.