Vandaag een korte blog. Er is niet zoveel te vertellen gelukkig.
Vanmorgen ben ik met Froukje en Myrthe naar de kerk geweest. Stefan was te ziek helaas.
Het is voor ons fijn, nu de kinderen gezellig op kamp zijn, om wat tot rust te komen. Alleen Myrthe was thuis en die is bovendien de hele middag met Froukje meegeweest. Myrthe drinkt zonder probleem flesjes knabbelt op een ligakoekje en begint fruit op een lepeltje erg interessant te vinden. Vandaag peer gehad.
Ik heb na de kerk samen met Froukje gezellig wat huishouden gedaan. We kunnen weer naar buiten kijken. De ramen zijn schoon. Verder hebben Stefan en ik een werkoverleg gehad (vreemd zo thuis), hebben we fijn de tijd gehad om in de kapel te zitten, Stefan heeft een hoop geslapen en ik heb me wat door statistieken voor het werk heengeworsteld. Ik vind het heel prettig om wat te werken.
Wat we met de medische situatie rondom Stefan moeten is ons nog steeds niet duidelijk. Hij lijkt stiekem toch iets beter tegen de chemo te kunnen dan de vorige keer. De noodsituatie van afgelopen zondag was blijkbaar loos alarm. Hij is nog wel erg misselijk en heeft buikpijn. Stefan kan niet de deur uit maar hij is al wel wat meer uur per dag op. De crux zat m de laatste twee keer in de bijwerking van de pillen in de tweede week na de aanvang van de chemo. We wachten dus nog even af met het trekken van definitieve conclusies. We bidden ervoor.
Gisteren al, maar toen schreef Stefan de blog, heb ik me erg laten troosten door muziek die ik graag wil delen. De tekst samen met de beelden van youtube waren echt heel mooi. Hier de link: http://www.youtube.com/watch?v=tPPkNMEioaY
Vanavond zijn vrienden op bezoek geweest. Het was erg gezellig we hebben nog hard om wat galgehumor kunnen lachen.
Morgen krijgen we familiebezoek en morgenmiddag komen de kinderen weer thuis. Leuk. We hebben ze gemist.
Beste Stefan en Lisette,
BeantwoordenVerwijderenIk ken jullie niet, maar weet maar dat we dagelijks voor jullie bidden. Niet alleen wij, maar ook de 60.000 dagelijkse luisteraars van Radio Maria. Tijdens het uurtje van de Goddelijke Barmhartigheid is er altijd een intentie voor de genezing van Stefan.
En vergeet nooit, een wonder komt soms op het moment dat we het niet meer verwachten... Mijn vader heeft op sterven gelegen (hartproblemen), en de dokter zeiden tegen mijn moeder dat ze moest besluiten om de "stekker" aan te laten of uit te trekken. Papa ademde niet meer op eigen krachten. (We waren allemaal nog erg jong, de jongste was nog geen jaar oud.) En toen heeft mama gezegd: "God, ik laat hem gaan. U wil geschieden". De volgende dag kwam ze terug (hij lag op intensieve) en ze hoorde "Dag schat!". Papa sprak. Papa was wakker. Papa was terug! Dokter stonden versteld: dit is niet mogelijk. En toch. Dit is ondertussen een 10tal jaren geleden. Papa is volledig hersteld.
Blijf geloven. Blijf bidden: dat is jullie sterkste medicijn.
Veel sterkte aan jullie en heel jullie gezin.
Marianne