Ik begin het huishouden weer wat op te pakken. De kinderen spelen weer normaal. Stefan heeft vandaag een goede dag. Het gras is gemaaid en hij heeft alle kinderen naar bed gebracht met een geweldig verhaaltje ook nog. Was fijn.
Door een wat mindere nacht zijn we wel erg moe. Daardoor ook wat gevoeliger voor emoties en dus wat verdrietiger dan bijvoorbeeld gisteren. Er duiken steeds doemscenario's in mijn gedachten op. Reden is dat ik de medische papieren heb bekeken. Geen reden om positief gestemd te raken. Ik krijg steeds meer het gevoel dat we een regelrecht wonder nodig hebben.
In ons leven is wel iets moois veranderd. Sinds we, na onze studie in Rome weer in Nederland zijn gaan wonen hebben we een kamertje in ons huis willen hebben voor gebed. Blijkbaar wilden we dat niet hard genoeg want steeds was er een reden waarom dat niet ging. Waar moest dat plekje dan komen?en we hebben te weinig ruimte, geen tijd om er een in te richten. Alles was blijkbaar belangrijker dat een rustig plekje om te bidden. Tja, nu liggen toch de prioriteiten blijkbaar minder bij praktische problemen. Myrthe slaapt nog in een wiegje bij ons. We hadden een eigen kamertje voor haar gebouwd en ingericht maar die stond nog leeg. De meubeltjes kunnen ook best ergens anders staan. Wanneer Myrthe te groot wordt om bij ons te liggen wil Edith wel graag haar zusje bij zich op de kamer. De knoop is doorgehakt. Sinds gisteren hebben we een echte kapelkamer in huis. (wel met roze behang :))Echt een fijn rustplekje. We zijn er erg blij mee, de kinderen ook.
Morgen zondag nog 4 daagjes tot woensdag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten