weer vrijdag

De dagen vliegen voorbij. Onze tijd samen is zo kostbaar geworden dat ik ze zou willen vastzetten. De klok zou willen stilzetten. Dat gaat niet. Iedere dag begint hetzelfde. Na mooie dromen in de nacht worden we wakken en denken: "O ja, we waren het even vergeten". We denken aan de kinderen en worden verdrietig. Het kost echt even strijd iedere keer weer om echt op te staan en met wat moed de dagelijkse dingen weer te gaan doen. Dagelijkse routine houdt je gaande. Gedurende de dag groeit de hoop gelukkig iedere keer weer. Gelukkig komt er af en toe iemand aanwandelen om even een praatje te maken. Die zijn steeds erg opbeurend. Vanavond de laatste avond van de vierdaagse gehad. Erg gezellig.

De kinderen zijn de laatste dagen wat verward wat betreft de situatie van pappa. Hij zou ziek zijn. Er wordt  op school voor hem gebeden en mensen hebben het erover, maar pappa loopt gewoon rond en doet met van alles mee. Omdat pappa gewoon rondloopt denken kinderen op school dat pappa nu weer beter is. Ook voor onze kinderen is het onduidelijk en - laat ik eerlijk zijn-, het is ook moeilijk voor te stellen. Anne is toevallig erg veel van huis. Dit weekend stond al een tijd een logeerpartij gepland. Leuk voor haar. Matthijs vergeet het liefste dat er iets is. Edith, Laurens en Floris lijken hun draai wel wat te hebben gevonden maar lastig om te bepalen wat er in de hoofdjes omgaat. Myrthe, tja, melk en slapen en grote lieve blauwe ogen die van niets weten.

Iedere avond bidt Stefan met de kinderen. Hij wacht gewoon af waar zij mee komen. Afwisselend bidden ze wel of niet voor pappa. Laurens vanavond:  "Lieve God wilt U zorgen dat pappa niet naar de hemel gaat" Bijna grappig. Ik snap zijn punt. We houden hem het allerliefst hier, maar.... Als... dan toch wel graag naar de hemel. :)

Vandaag telefoon gehad van het AMC. Woensdagmiddag de afspraak. Nu staat het echt vast.

Tot slot: wat zijn we blij met de grote hoeveelheid bemoedigende kaartjes en reacties, practische hulp  en mailtjes. Heel veel dank voor al het meeleven.Vooral de toezeggingen van gebed doen ons veel. Graag wil ik vragen door te gaan met bidden. Alleen kunnen we het niet.