woensdag gesprek

Vanmiddag een gesprek gehad in het AMC.
Volgende week kan Stefan aan een chemokuur beginnen. Dat is het eerste wat moet gebeuren. Drie keer drie weken als alles goed gaat. Een dag infuus gevolgd door twee weken pillen en dan een week niets en dan weer de dezelfde cyclus en daarna nog een keer. Dan zien we weer verder.
We begrepen van de professor dat 50% van de mensen die in dezelfde situatie zitten als Stefan nog wel 2 jaar leeft nadat de diagnose is gesteld. Eerlijk gezegd hadden we gehoopt dat er medisch gezien iets meer  mogelijk was. Daar lijkt het vooralsnog niet op. We zullen menselijkerwijze alles doen wat mogelijk is om onze kinderen zolang mogelijk een vader te laten hebben. Misschien zegt Myrthe nog wel pappa tegen Stefan op een goede dag.

Ik weet dat we moeten hopen en vertrouwen. Het wordt ook steeds meer duidelijk dat onze hulp alleen is, in de naam van de Heer, die hemel en aarde gemaakt heeft.

Vandaag kwamen we erachter dat het gebed en dat we beiden dagelijks bidden en steeds op onze lippen is voor Stefan en mij beiden hetzelfde is:

Uit Psalm 130:
Uit de diepte roep ik tot U Heer,
Heer hoor mijn stem,
Luister toch naar mijn bidden en smeken.

We bidden om genezing en geloven dat voor God niets onmogelijk is maar we vragen ook om veel kracht en genade om in liefde en aanvaarding de weg te gaan die ons anders wordt toevertrouwd. Pff wat is dit zwaar.

Graag uw gebed met ons.