Een mooie dag. Vanochtend op verzoek van onze oudste de kinderen zelf naar school gebracht. Heerlijk normaal. Soms is het nog steeds onwerkelijk: ik voel me sterk, het trekt alleen wat in mijn buik, maar verder gaat het prima. Ben nog steeds dankbaar voor het snelle herstel en de kundige operatie.
Meer dan ooit leren we steeds meer te leven op het moment: niet in de toekomst, ook niet in het verleden. Ik wist dat je eigenlijk elke dag bereid zou moeten zijn om oog in oog met de Heer te staan, maar dat wordt nu extra duidelijk. We ervaren dat allebei als iets heel moois.
We merken steeds meer dat het geloof niet een soort laag over ons bestaan heen is, maar juist reden is van ons leven. Het is er helemaal in doordrongen. We proberen niet alleen met Hem, maar ook in Hem en door Hem te leven. Voor mij betekent dat dat Hij meemaakt wat wij meemaken en dat we omgekeerd mogen meemaken wat Hij heeft meegemaakt.
Vanavond was het weer avondvierdaagse. Terwijl de anderen wandelden, heb ik met twee van onze zonen heerlijk ongezond chocoladekoekjes en chips gegeten, terwijl we Phineus and Ferb (cartoon) keken. Eens kijken of ik morgen ook mee kan wandelen :).
Inmiddels heeft er een doorverwijzing plaatsgevonden naar het AVL-ziekenhuis voor verdere behandeling. Binnenkort (met spoed dus...) weten we meer over het inzetten van de chemo e.d. We wachten nog op een telefoontje.
Stefan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten