dinsdag 11-6

Na een slechte nacht (Myrthe is tenslotte nog maar 3 maanden en kan een keer een slechte nacht hebben en dan wij dus ook) Toch zo gewoon mogelijk aan de dag begonnen. Iedereen gewekt, broodjes gesmeerd, uitgezwaaid. Toen een enorme spuugbui van Myrthe over mijn kleding heen. Stefan was aan het bijslapen dus kon ik niet bij mijn kledingkast en in een badjas buiten de was van de lijn halen leek me geen optie. Gelukkig kwam iemand spontaan op de koffie. Was van de lijn en toen kon ik me aankleden. Dit zijn van die heerlijke "normale" problemen die zo eenvoudig oplosbaar zijn.

Ik had ook wel andere zaken aan mijn hoofd vandaag. Ik moest met Laurens naar de kinderarts in het MCA. Er is niet veel aan de hand, maar een paar kleine zaken bij elkaar wierpen genoeg vraagtekens op, om er eens langs te gaan. Ik had er niet zo bij stilgestaan wat dat los zou maken. Ik parkeerde mijn auto en kreeg het al wat warmer. Allerlei taferelen van de afgelopen weken in dat ziekenhuis, kwamen als levende beelden op mijn netvlies. Mijn maag kromp in elkaar. Weer hoorde ik de woorden van de arts.Tegen de tijd dat ik bij de kinderarts zat waren mijn ogen zichtbaar nat. Vervelende ogen! Arme Naus (afk. van Laurens) moest bloed prikken en zijn wereld verging. Zielig maar wel een heerlijk oplosbaar probleem. Ik kon hem troosten.

Verder is ons huis deze dag een bijzondere genade ten deel gevallen waar we erg naar hadden uitgekeken. Deel daarvan is dat Robert, Stefans broer (pr.), met ons gezin, bij ons thuis, de mis gelezen heeft. Uiteraard opgedragen voor de genezing van Stefan. De kinderen zijn allemaal vanavond om de beurt even alleen in onze thuiskapel geweest en waren daar erg blij mee. Ook wij zullen er voortaan graag tijd doorbrengen.

Waarschijnlijk door de slechte nacht was Stefan vandaag erg moe. Toch heeft hij nog leuke dingen met de kinderen gedaan. Vanavond hadden we een fijn gesprek met de oudste twee voor ze naar bed gingen. Anne vond dat mamma zo weinig meer lachte. Ik heb maar weer uitgelegd dat dat komt omdat ik toch wel veel zorgen heb. We zijn open en eerlijk naar de kinderen en zij naar ons. Echt fijn.

Morgen gaan we naar het AMC. Graag zoveel gebed als mogelijk is. Het gesprek is om 15.50. We gaan met hoop en vrees.