woensdag 26-6 hele dag

Ochtendgedeelte

Vandaag zijn de kinderen vrij. Een studiedag. Stefan stond zich redelijk voelend op. Een vriendin belde of ze op de kinderen kon passen zodat Stefan en ik samen naar de kerk konden. Een cadeautje van boven. Graag!
In de kerk viel Stefan bijna weg. Ik ben direct doorgereden naar de huisarts om HB te prikken. Dat leek gestegen sinds vorige week. Toch is hij helemaal niet goed. We mochten bij de huisarts naar binnen en ze heeft Stefan onderzocht. Direct daarna zijn we voor meer bloedonderzoek gaan prikken. Vanmiddag horen we de uitslag. Stefan is niet goed. Ik ben bezorgd.

Ons leven is in de hand van de Heer
die hemel en aarde gemaakt heeft!

Verdere dag

De uitslagen van het bloedonderzoek waren gelukkig niet alarmerend. Stefan's leverwaarden zijn wat verbeterd en zijn hb is ook iets hoger geworden dan bij de laatste meting. Waarschijnlijk valt hij af en toe weg door uitputting. Eerst de zware buikoperatie en daarna de start van de chemo. De ontstekingswaarden waren goed. Ik ben iets van gerustgesteld. Ik hield er al rekening mee dat we vanmiddag naar het AMC zouden moeten. Dat lijkt nog niet nodig. Het was erg fijn om te merken dat ook onze huisarts zo betrokken is. We wandelden gewoon binnen voor een hb bepaling en ze heeft helemaal doorgepakt en is ook vanmiddag nog op huisbezoek geweest. Fijn om niet zelf overal achteraan te hoeven rennen.

Er zijn vandaag veel mensen langs geweest. Veel hulp gehad steeds wanneer ik even onthand zat was er wel iemand. Het was wel een erg drukke dag. De kinderen zijn bijna allemaal uit wezen spelen en zijn door lieve ouders thuisgebracht. Edith is zelfs voor een verjaardagsfeestje gehaald. Zelf ben ik ook nog even voor wat persoonlijke medische dingetjes op pad geweest en terwijl ik weg was ging het hier thuis met oppas gewoon door. Een goede vriend van Stefan was spontaan op bezoek toen ik weer terug kwam en heeft gezellig meegegeten. Stefan was vanavond zo fit dat hij voor het eerst in drie dagen ook weer even aan tafel bijzat. Zijn toestand schommelt nogal.

Stefan: Ben de laatste dagen absurd moe. Mijn hoofd wil van alles, maar het lichaam trekt het niet. Soms frustrerend. Door mijn moeheid lukt het ook niet goed te bidden. Natuurlijk is het lijden zelf een opofferend gebed, maar het is prettiger als je daar ook bewust van bent, je met Hem een gesprek kunt voeren. Ik moet regelmatig denken aan Jezus aan het kruis die uitroept: "Eli, Eli, lama sabachtani (mijn God, mijn God, waarom heeft u mij verlaten?)". Het is een hele troost te weten dat zelfs Hij zich verlaten wist en zich zo een heeft gemaakt met de mens.
In navolging van een vriend-collega die ernstig ziek is, zou ik graag elke dag van mijn ziekte willen opdragen voor een intentie. Dus als u als lezer nog speciale intenties heeft, dan hoor ik het graag!