Gisteren heb ik een wat kort blog geschreven een beetje nietszeggend ook eerlijk gezegd. Het is niet altijd gemakkelijk om te schrijven dat het eigenlijk niet zo goed gaat. Het is gemakkelijker te schrijven dat het niet goed ging maar nu weer beter. Gisterenavond zaten we er goed doorheen. Stefan was doodmoe en er was wat wanhoop. Vol vragen.
Toch weten we allebei dat we wel boos en opstandig zijn mogen en kunnen maar dat we allebei uiteindelijk toch weer bij Hem terecht komen van wie we weten dat Hij van ons houdt. En ja, we begrijpen het niet. we snappen er niets van. Ergens diep van binnen toch ook weer wel maar daar willen we dan even niet aan.
We zijn vanmorgen, na een goed gesprek samen, met de kinderen die niet op school waren, naar het strand geweest. even uitwaaien. Dat was dus echt heel erg uitwaaien. We konden in een hoek van 30 graden tegen de wind in leunen zonder vallen. Een straffe bries. Heerlijk. Myrthe zat in een sneeuwpak in een rugdrager. Floris liep aan pappa's hand: "Pappa, weet jij waarheen we gaan?" Pappa: "Nou? weet jij het?" Floris: "nee pappa kweet niet..., ik heb hommer gaan we naar ergens waar eten is? " Dapper stapte hij verder zonder vragen. Helemaal zeker dat hij veilig was bij zijn pappa. Geen twijfel ondanks dat het zand in zijn oogjes striemde. Geen vraag waarom we nu op een waanzinnig stormachtige dag tegen de wind met striemende zandstorm op het strand rondbanjeren. Het is gewoon goed. Pappa is erbij. Pappa weet het. Iedere uitleg zou ook boven zijn petje gaan.
Wat wou ik dat ik was als hij. Vol vertrouwen op Pappa die het zeker het beste met ons voorheeft. We doen ons best we hebben weer besloten Hem te vertrouwen en te volgen. We hebben Hem lief en we zullen Zijn hand niet loslaten.
Stefan was na de lange nacht vol slaap flink fit. Dat scheelt ook. Hij heeft van alles ondernomen. Opgeruimd in huis op Myrthe gepast zodat ik na een doorwaakte nacht even een uurtje slapen kon. Verbazingwekkend. Zojuist is de pastoor op bezoek geweest. Echt heel fijn en nu is Stefan een treinbaan met Floris aan het bouwen tot grote vreugde van Floris. Ik hoor net Floris vragen: "Gaat het een beetje pappa? gaat het met je ziekte? moet je niet gaan zitten lekker pappa?" De schat. Zo eten en vanavond een kijkavond op school bij de kinderen. Dan maar weer vroeg naar bed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten