Woensdag 16 oktober

Vannacht gingen er allerlei beelden door mijn hoofd van situaties die ik - als Stefan zou overlijden- alleen met de kinderen zou moeten doorstaan. Dat waren er heel heel veel. Er overviel me een diep en enorm verdriet dat ongeveer niet te dragen was. Heel stil lag ik in bed te huilen in de overtuiging dat Stefan het niet hoorde. Totdat hij zijn hand op mijn hoofd legde. Hij was wakker maar zei niets. Dat was ook niet nodig. Nu meer dan ooit begrijpen we elkaar gewoon zo. Het troostte me enorm. Ik ben dankbaar dat hij er nu nog is. Ik geniet zo van zijn aanwezigheid.

Vanmorgen heb ik Anne naar school gebracht en Stefan de andere kinderen. We zagen elkaar weer in de kerk. Daar waren we ruimschoots te vroeg omdat er een bijzondere viering om 9.30 pas was. De dag ziet er altijd een stuk zonniger uit wanneer we naar de kerk zijn geweest. Zo ook vandaag. Ondanks dat Stefan zich wel wat beroerd voelde.

Vanavond is een deel van de band "The Fruits" bij ons thuis geweest. We hebben met een aantal vrienden en bekenden een hele bijzondere gebedsavond gehad. Ook de oudste kinderen waren erg onder de indruk. Iedereen trouwens. Lieve Fruits heel heel veel dank.