Zondag 27 en Maandag 28 oktober

Gisterenavond heb ik geprobeerd een blog te schrijven. Op een gegeven moment schrok ik wakker en was de hele blog gevuld met de letter "w" Ik geef toe, de "z" was toepasselijker geweest. Ik ben maar naar bed gegaan :) Leek me wijzer. We zijn allemaal erg moe na de afgelopen week en gisteren hebben we geprobeerd het rustig aan te doen. Ik moet zeggen dat Rome geweldig was. Het valt niet mee nu weer terug te zijn in de werkelijkheid. Onze situatie schijnt me nu nog idioter toe dan eerst. Het was zo heerlijk ontspannen in Rome. We hebben het geweldig gehad bij de zusters en we hebben fantastische dingen meegemaakt. We lijken nu wel extra in een gat te vallen. Het stormt buiten. Ook binnen in ons. De ochtenden zijn altijd het moeilijkst ook gisteren en vanmorgen.

Gisteren zijn we na een ontbijt om 11.30 naar de familieviering geweest. Daarna ben ik met de kinderen een ijsje gaan eten en is Stefan gaan slapen. Heeroom Robert, Stefans broer belde op en is langsgekomen. Het was erg fijn dat hij er was. Leuk voor de kinderen en bemoedigend voor ons. Daarna was de dag alweer om.

Vandaag stond er voor Stefan eigenlijk een ct scan op het programma. Die hebben we afgezegd. De Heilige Vader heeft ons gezegd te blijven bidden en heeft ons beloofd dat ook hij zou blijven bidden. Laten we dat gebed nog even de tijd geven, dachten we. De afspraak van aanstaande woensdag met de behandelend arts gaan we ook verzetten. Die heeft zonder ct uitslag verder geen zin.

De kinderen gingen vandaag weer naar school Anne werd door Stefan gebracht. Het stormde iets te hard om te fietsen. Ze had een zak lollies mee om te trakteren nog voor haar verjaardag. Matthijs had een uitgeprinte foto mee waarop de paus hem zegent. Voor de kinderen was het een vakantie om nooit meer te vergeten. Voor ons ook.

Vanmorgen ben ik op de koffie geweest. Het was goed er even uit te zijn. Op de terugweg had ik een praatje met Floris: "Mamma, in pappa's buik zitten allemaal beestjes die maken dat hij niet lekker is he? Als die weg zijn wordt hij weer gezond toch? en dan kan pappa weer met mij met de trein spelen, heeeeel lang en heeeel veel en dan gaan we een spoortrein maken heeeel lang want dan is hij weer lekker".

Anne tegen Stefan in de auto: "Pappa ik kan me niet voorstellen dat je er ooit niet meer bent"

Ik ook niet.

Wat ik zeg, Rome was geweldig, het is moeilijk om weer terug te zijn. We bidden en hopen op het wonder en proberen open te staan voor alles wat zijn zal.

Psalm 61:

		Hoor, mijn God, hoe ik roep, luister aandachtig naar mijn gebed.
		Ik roep tot U van de rand van de aarde, mijn hart gaat het begeven; neem mij mee naar de rots daar ver boven mij.
		U bent toch mijn schuilplaats, mijn bastion tegen elke vijand.
		Laat mij voor altijd in uw tent wonen, schuilen onder de schaduw van uw vleugels.
		U, God, hoort mijn geloften, U behandelt mij als degenen die uw naam vrezen.
		Voeg dagen toe aan de dagen van de koning, generatie op generatie aan zijn jaren.
		Laat hem altijd voor uw aanschijn tronen, laat liefde en trouw hem bewaren.
		Zo zal ik voor altijd uw naam bezingen, dag aan dag mijn geloften volbrengen.