Vanmorgen weer lesgegeven samen. Echt goed om eruit te zijn en te doen wat we het liefste doen. Het was weer fijn daar te mogen komen.
Na het lesgeven zijn we in Amsterdam geweest. We hadden een afspraak midden in de stad. Het is daar altijd problematisch parkeren zo ook deze keer. Nu moet ik zeggen dat we het onszelf wel erg moeilijk hadden gemaakt. Blij dat we een plekje hadden gevonden, wel wat krap, stonden we behoorlijk klem geparkeerd tussen een paaltje en een auto. Ik kon niet uit de deur naar buiten maar wel via de achterklep (fiat punto). Dat was grappig en we hadden er veel lol om. Tot we, na de afspraak weer weg wilden en bedachten dat onze nieuwe autosleutel vreemd genoeg niet de vaardigheid bezit om onze achterklap te openen. Ook deze keer niet. Dat moet van binnenuit met een handeltje op de bodem van de auto. Maar als je niet door de deur in de auto kan komen..... kan je niet bij dat handeltje.....en dus ook niet via de achterklep naar binnen. Neeee wij weer. Dus met een lus van de tas geprobeerd via de kier waarop de deur wel open kon, het handeltje op de bodem van de auto te manoeuvreren. Na een kwartiertje lukte het. Velen keken verbaasd naar onze actie vooral toen Stefan via de achterklep naar binnen klom. we hebben veel moeten uitleggen. Je zou denken dat ze in Amsterdam toch wel wat gewend zijn....
Stefan is best ok al begint hij zich wat minder lekker te voelen. Het is altijd spannend wat er dan aan de hand is. Misschien wel een gewoon griepje maar misschien ook niet. De afgelopen dagen waren daardoor eerlijk gezegd best wel gevuld met zorg. Er is zoveel onzekerheid over de toekomst dat het wel wat beangstigend begint te worden. Echt eng om niet te weten waar we over een of twee weken staan en geen idee te hebben hoe de decembermaand eruit zal zien waar de kinderen zich altijd zo op verheugen. Het mag duidelijk zijn: Ik niet echt.
Het was goed dat we vanmiddag weer bij onze geestelijk leidsman terecht konden. Een stuk rustiger en weer met meer vertrouwen in onze Heer zijn we huiswaarts gekeerd. De situatie is niet veranderd wel de blik die we erop hebben. De bijzondere en mooie dingen die we ook mogen meemaken zorgen dat ons lijden wat draagbaarder is. Het is soms echt een bekoring om God te gaan wantrouwen en niet meer te geloven dat dat wat van Hem komt goed is, alleen maar omdat we het nu niet bepaald gemakkelijk hebben. Maar Hij heeft Stefan niet ziek gemaakt. In ons hart zijn we er nog altijd van overtuigd dat Zijn plan uiteindelijk in alles het beste voor ons zal zijn. Hij heeft het grotere plaatje. We kennen de toekomst niet en zullen maar weer opnieuw proberen ons vertrouwvol in Zijn armen te leggen. Zoals we vandaag hoorden zijn Zijn wegen altijd anders dan wij kunnen bedenken. We zullen ons laten verrassen. Gelukkig hebben we ook weer vergeving ontvangen en daarmee kracht voor hopelijk een weekje?
Buiten is de storm gaan liggen. Binnen ook weer wat meer.
Even wat grappigs: In Rome zijn we in een EO tv programma beland. Zomaar plots. Morgen worden we uitgezonden in "Geloven op twee" om 17.05. We hebben een raar leven. Bizar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten