Donderdag 3 Oktober

Lisette:
Blijdschap. Dat was het kernwoord van vandaag. Het was er gewoon. Zowel bij Stefan als bij mij. Het was een gezellige dag. De nacht was vreselijk trouwens. Myrthe heeft nu vier boventanden en twee onder. Twee daarvan zijn dus ongeveer vannacht gekomen. Hoewel ik erg verantwoord vroeg naar bed ging, is er van slapen niet veel gekomen.
Vanmorgen heb ik met de twee kleinste kinderen de grote auto weggebracht voor de APK keuring. Toen ik daarvan thuiskwam was de kleine auto weg. Er lag een briefje: "Hoi ik ben naar de mis, groetjes, Stefan" Hij kwam vrolijk weer terug. We hebben een stukje met Floris en Myrthe gewandeld en hebben een familiemiddagslaapje gedaan. Stefan heeft het gras gemaaid en onderwijl heb ik mooie opwekkingsmuziek afgespeeld. Heerlijk.
Alles was of er niets aan de hand was.
Het scheelt dat Stefan zich steeds ietsje beter voelt. Bovendien heeft hij besloten dat we een weekje "vakantie" van de ziekte nemen. Even er niet over hebben met elkaar en even zo gewoon mogelijk leven. Vandaag is dat gelukt.

Stefan:
Vanochtend voelde ik me bij het wakker worden aardig goed. Ik ben naar de kapel gegaan. Terwijl ik daar een paar minuten zat, dacht ik dat het mooi zou zijn om Hem ook daadwerkelijk te ontmoeten. Ik bedacht me dat over een kwartier de Mis zou beginnen. Ik haastte me dus naar de kerk, en onderweg voelde ik een grote blijdschap. Toen ik eenmaal in de kerk zat werd die blijdschap alleen maar groter. Ook wel eens fijn, na zo'n periode van pijn en verdriet... De pastoor begon de mis met "vandaag vieren we het feest van Maria, oorzaak van onze blijdschap". Wist ik ook meteen waar mijn vreugde vandaan kwam. Door de blijdschap kon ik ook veel meer dan anders, een genadevolle dag was het.

Lisette
Zelf heb ik een hele tijd in de kapel doorgebracht en ik werd er helemaal blij van om daar samen met de Heer te zijn. Niet een oppervlakkige blijdschap maar heel heel diep van binnen. Het was goed in de kapel te zijn. Gewoon te zijn! niets te moeten. Niets vragen of zeggen gewoon zitten en bij Hem zijn en me geliefd weten. De hele dag kreeg er een vrolijke kleur van.

Later heb ik met een aantal kinderen te voet boodschappen gedaan. Laurens viert  morgen zijn eerste kinderfeestje. Een vriendin komt helpen. Natuurlijk had ik veel teveel boodschappen om dragend mee naar huis te nemen. Gelukkig stond er net een buurvrouw achter me die me aanbood de boodschappen met de auto mee te nemen. Gered!

Morgen dus feestje van Laurens. Morgenavond gaan Anne en Floris met mijn vriendin mee om te logeren. Zaterdagochtend gaan Matthijs, Edith en Laurens weg naar een weekend. Myrthe gaat ook uit logeren. Stefan en ik...... Kunnen alles doen wat we willen. We mogen even van zaterdagochtend tot zondagavond samen zijn. We hebben dus 36 kostbare uren van ons leven om samen door te brengen en te besteden aan iets wat echt de moeite waard is. Deze vrijheid is ongekend groot en voelt tegelijk als een flinke verantwoordelijkheid. Nog even hard nadenken en bidden hoe we die uren goed inrichten.....