Thuis. Stefan en ik tenminste. De kinderen gaan straks komen. Het was goed een weekend samen te zijn. We zijn dankbaar voor alle mensen die het mogelijk hebben gemaakt. We hebben geprobeerd de tijd die we samen hadden zo zinvol en inhoudelijk mogelijk te besteden. Zaterdagmiddag zijn we naar een middag in Amsterdam geweest over de goddelijke barmhartigheid. Na afloop van de mooie Eucharistieviering zijn we ergens gaan eten. 's Avonds hebben we iets gedaan wat we beiden al zo lang wilden. Echt iets waarvan we dachten: "Dat gaan we later doen wanneer de kinderen groter zijn; onze tijd komt nog wel". De gemiddelde leeftijd lag denk ik ook minstens 15 jaar hoger. We hadden de kans, de tijd en de kaartjes waren niet te duur. We hebben een een mooi concert bijgewoond. De "Messiah" van Handel werd uitgevoerd. heerlijk om bij te zijn. Erg indrukwekkend. We houden veel van klassieke muziek alleen met kinderen in huis luistert het zo rommelig dat we het bijna nooit afspelen.
Ook wel vreemd. De muziek is eeuwen geleden gecomponeerd. Handel is er niet meer, maar naar zijn muziek wordt nog wel geluisterd. Zoveel mensen in de geschiedenis hebben naar die muziek geluisterd, hebben ervan genoten en hebben de mooie bijbelteksten op hun eigen situatie betrokken. Zij zijn er niet meer. Ook wij op ons eigen plaatsje in de geschiedenis luisteren naar die muziek en de mooie woorden die zo veelzeggend zijn. Wat zal er van ons worden? Zouden we ook wat achterlaten dat over eeuwen gaat? Wat zouden wij na willen laten? Is het belangrijk eigenlijk?
Uit de Messiah:
O death, where is thy sting? O grave, where is thy victory?
The sting of death is sin, and the strength of sin is the law.
But thanks be to God, who giveth us the victory through our Lord Jesus Christ.
(1 Kor. 15, 55-57)
We hebben in een hotel overnacht en 's morgens van een goed ontbijt genoten. Gebeden om leiding door onze beschermengel om een goede Eucharistieviering tegen het lijf te lopen. Mijn vertrouwen in de toekomst is weer wat groter geworden. De beschermengel heeft een zeer goed werk verricht. :) In een klein kerkje waar echt niet iedere zondag een viering is, troffen we het. Precies toen we aankwamen om 11.00 uur ! Niet eens zo'n gangbare tijd. Als hij bij andere zaken ook zo precies is.......
Na afloop hebben we nog wat door een bos gewandeld en zijn huiswaarts gekeerd.
Een beetje leeg gevoel blijft achter. Raar, een beetje verdrietig ook. Het weekend is weer voorbij. Stefan voelde zich erg goed Hij redde het allemaal erg ok en we konden nog onopvallend aan het gewone leven deelnemen. Bij Stefan beginnen de eerste tekenen van haaruitval te komen. Een verdrietige mijlpaal. We hebben besloten te stoppen met de chemo's. Dat geeft ook een raar gevoel. We zullen nooit weten of we daar goed aan doen. Net als dat we nooit zullen weten of we er goed aan hebben gedaan er aan te beginnen in de eerste plaats.
We gaan biddend en voorzichtig zoekend verder. Het is mistig. We zien niet waarheen, waarom en hoe. Blind vertrouwen wordt ons gevraagd. Griezelig. De Heer is mijn herder......
Ik ben erg benieuwd hoe de kinderen het hebben gehad. Ze zullen aanstonds arriveren. We horen het wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten