Donderdag 24 oktober

Het vliegtuig is om 12.15 geland. Wij nog lang niet. Een geweldige bedevaart. We hebben zoveel meegemaakt dat we het nog niet bevatten kunnen. De twee dagen waren zo vol van genade. We zijn helemaal opgebouwd weer teruggekeerd. Vol hoop ook. De paus begon gisteren de audientie erg hoopvol. Hij zei dat voor God niets onmogelijk is. Toen hij ons persoonlijk sprak zei hij: "Blijf bidden" en hij beloofde daarbij persoonlijk voor Stefan te blijven bidden. We waren echt geraakt door zijn meeleven. Zijn ogen spraken boekdelen. Hij bleef lang bij ons. Het was ons diepe verlangen om aan hem te vragen voor ons te bidden. Aan Petrus is door Jezus zelf de opdracht gegeven Zijn lammeren te weiden en Zijn schapen te hoeden. ( Joh 21, 15-19) Door de eeuwen heen, vanaf de dood van Petrus is er iedere keer weer iemand door de Heilige Geest aangewezen om deze plaats te bekleden en gisteren hebben wij de zegen van hem mogen ontvangen die in onze tijd op aarde deze verantwoordelijkheid draagt. Vaker heb ik het beeld gebruikt van dichte mist waarin we als schaapjes onwetend achter de stem van de Herder aanlopen. Vol vertrouwen maar stekeblind. Die Herder is Jezus zelf. Maar nu hebben we degene mogen ontmoeten die op het gezag van de Heer op aarde de schapen weidt. Dat juist ook hij vol medeleven was en voor ons zal bidden betekent veel voor ons. We zijn vol dankbaarheid voor al degenen die dit voor ons hebben mogelijk gemaakt.

Na het afscheid van de lieve zusters in Rome die zo goed voor ons hebben gezorgd en met wie we zon plezier hebben gehad zijn we maar net door de security check gekomen. Anne had een schaartje bij zich en ik een flesje shampoo dat net iets te groot was. Foei wij:)

Terug in Nederland zijn we gelijk doorgereden naar Heiloo om Anne en Matthijs bij het Kisikamp af te zetten. Ze moesten gelijk weer aan de bak, de musical voor aanstaande zaterdag oefenen. Toen bekend werd wat ze gisteren hadden gedaan hebben ze daar wat over mogen vertellen naar aanleiding van de foto's van de blog van gisteren. Echt fijn voor ze dat ze hun ervaring mochten delen. Ook voor hen was het bijna onwerkelijk bijzonder wat ons allemaal is overkomen.

 

Na Heiloo heb ik Stefan thuis afgezet om wat te gaan slapen, heb ik de tassen van Anne, Matthijs en Edith weer ingepakt voor de rest van de Kisiweek, heb ik de drie kleintjes opgehaald en ben weer terug naar Heiloo gereden om de tassen en Edith af te leveren.

De kinderen vonden het heerlijk om weer even allemaal samen te zijn. Anne en Matthijs wilden niets liever dan Myrthe vasthouden en knuffelen. Myrthe is weer een stuk ouder geworden. Ze kan nu zelf op haar knietjes gaan zitten en kan rechtop op de grond zitten. Ook gaat ze staan. Even wennen zon grote dochter weer terug. Floris vloog me om mijn benen en was helemaal knuffelig en Laurens werd ook maar wat graag geknuffeld.

Het einde van deze week zal in het teken staan van de Kisi-kids en de musical van aanstaande zaterdag. Zondag hebben we een echte rustdag en daarna willen we gewoon nog even niet weten.


s