Het was een rustige dag vandaag. Soort van. Gisterenavond tot 1.30 heeft Myrthe gespookt. Omdat ik de laatste tijd doodmoe ben en Myrthe een prima band met Stefan begint op te bouwen heeft hij zich over haar ontfermd. Stefan ging zo dus erg laat naar bed en ik sliep toen al uren. Vanmorgen om 6.00 uur was het weer feest toen heb ik de dienst waargenomen. Ze heeft duidelijk ergens last van. Dat hebben kleintjes soms. Je komt er zelden achter wat het is, totdat het weer voorbij is. Dan kan je opgelucht adem halen en zeggen "oh dat was het". We zitten het maar uit en wachten af.
Stefan was vanmorgen zo brak en niet lekker dat hij niet mee naar de kerk is gegaan. Ik ben alleen met de zes geweest. In dit soort omstandigheden ben ik zo dankbaar dat onze kerk zowel crèche als kindernevendienst heeft. Anders zou het alleen niet te doen zijn. Nu kon ik rustig zitten, meevieren en bidden. De preek was mooi en sloot goed aan bij de dingen waarmee we bezig zijn: Geduld hebben omdat God soms een groter werk wil doen dan op dat moment mogelijk is. Geduld hebben en vertrouwen. Lazarus was al dood toen Jezus kwam. Hij had best eerder kunnen komen en hem kunnen genezen. Dat deed Jezus niet zodat Hij een groter werk kon doen. Ik grapte zachtjes tegen Anne dat ik niet hoopte dat onze Heer bij pappa zolang zou wachten. Anne was het roerend met me eens. Genezing ok maar wachten tot na de dood.... brrr eng! aldus Anne.
We wachten maar af. Hij kan het! Wij zouden wel willen maar Zijn wil geschiede.
Na de kerk heb ik gezellig koffie gedronken en zijn we weer naar huis gegaan. Daar wachtte ons een verrassing: Stefan had de tafel gedekt en een geweldige lunch verzorgd compleet met de adventskrans op tafel met drie brandende kaarsjes. Fijn om Stefan weer wakker en actief aan te treffen. Dat vervult me iedere keer dat het gebeurt weer met grote dankbaarheid. Fijn ook zo met elkaar te genieten van de zondag.
Tegen het einde van de lunch kwam Froukje langs met Myrthes flesje dat ik in de kerk had laten staan. Froukje is nog even aangeschoven en heeft het laatste broodje meegegeten. Daarna is ze gebleven. Altijd leuk. Ze heeft me geholpen de lunchravage weer weg te bergen en heeft me daarna zo'n beetje naar bed gestuurd. Ik zag er blijkbaar uit zoals ik me voelde. Doodmoe. Zij bleef bij de kinderen. Lief!
Stefan knapte steeds wat meer op en is vanavond naar de kerk in Amsterdam geweest. Hij voelt zich zeer ok. Wel regelmatig buikpijn en wat misselijk maar hij zegt dat het goed te doen is zo.
Morgen komt Froukje weer. 's Middags hebben we Eucharistieviering hier thuis en daarna blijft ze eten en oppassen zodat Stefan en ik een keer naar de film kunnen. Dat is een eeuwigheid geleden dus we hebben er enorm zin in. Heerlijk.
Zo naar bed. Ik blijf maar moe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten