Vrijdag 13 december

Vanmorgen zijn Stefan en ik naar Duitsland afgereisd. Bij Venlo over de grens is een kliniek waar veel Nederlanders behandeld worden. De heenreis was wat stilletjes. Stefan reed. We hadden niet zoveel te zeggen. We begrijpen elkaar ook wel zonder praten en waren beiden wat moe. 3 uur heen. Drie uur terug met een kleine gezellige tussenstop bij Stefans moeder die vlak bij Venlo woont.

Ook in Duitsland was de opvatting dat genezing een echt wonder zou zijn. Ze hebben ook niet de oplossing. Ze vonden echter ook dat niets doen geen optie was. Volgens hen hebben we gewoon recht om iets te proberen wat mogelijk resultaat kan hebben. In ieder geval hebben we de indruk dat er meer gekeken wordt naar de specifieke omstandigheden waarin Stefan zich bevindt.

Er is een behandeling voorgesteld. 7 januari kan Stefan komen voor 3 dagen voorbereiding en onderzoek en 13 januari kan hij komen om aan een behandeling te beginnen. Die zou gaan bestaan uit een nieuwe chemo met een oud middel dat bij Stefans specifieke genafwijking effectief lijkt te kunnen zijn. Daarnaast wat omlijstende behandelingen om de chemo meer kans te geven en Stefans weerstand en conditie op peil te houden. Die chemo zou vier maal plaatsvinden ongeveer om de drie weken. Iedere keer zouden er drie nachten ziekenhuisopname nodig zijn.... in Duitsland...

Op de terugweg hebben we gebeden. Er viel weinig te praten. Beiden zien we erg op tegen een nieuwe reeks lijden maar niets doen lijkt ook geen optie. Dit is geen beslissing die een mens zou moeten hoeven nemen. Zo moeilijk. We hebben geen enkel idee wat een behandeling zal uitrichten. Het wel of niet slagen is rechtstreeks russische roulette.  Dat bleek de vorige keren wel. Maar niets doen.....
Misschien voegt de behandeling iets aan de lengte van Stefans leven toe, misschien verkort hij de lengte van zijn leven juist maar we weten toch al niet wat "de lengte van zijn leven" zal zijn dus voegt "waaraan" iets toe of neemt "waarvan" iets weg??? We weten niet wat het resultaat zal zijn en zullen het ook achteraf waarschijnlijk nooit weten. De enige vraag is: wagen we de gok of niet?

We zullen moeten afgaan op logica en op de resultaten van ons gebed. We vertrouwen dat onze Heer ons zal leiden op onze weg. We bidden om wijsheid en kracht. Zijn wil geschiede.

Heer wijs mij Uw weg
en leidt mij als een kind
dat heel de levensweg
slechts in U richting vindt.....