Zaterdag 28 december.

Gezien de veranderde stabiliteit van Stefans gezondheid toch maar weer een dagelijks blog.
Vandaag stond in het teken van "bijkomen" De kinderen hebben vannacht nog bij lieve mensen gelogeerd. Stefan en ik waren alleen. Heel vreemd. Zo'n groot huis voor ons alleen. Fijn om bij elkaar te zijn. Ik ben zo dankbaar dat Stefan er nog is. We hebben uren met elkaar gepraat. Om 21.00 uur lagen we op bed en zijn we gaan slapen. Om 3.00 waren we allebei wakker en hebben we weer herinneringen opgehaald en gedeeld hoe we de toekomst zagen.Wat ben ik dankbaar dat we deze gesprekken kunnen hebben. Dat we kunnen delen en elkaar nog hebben. Rond 11.00 uur vanmorgen werden de kinderen thuis gebracht. Zo ontzettend hartverwarmend hoe ze liefdevol door verschillende mensen zijn opgevangen. Ze hebben gewoon een heerlijke logeerpartij gehad. Wel wat onverwacht. Dat wel.
Alleen Anne niet. Die komt pas maandag weer thuis. Ze is naar High Time kamp in Helvoirt. We hebben haar niet meer gezien na de avond met de ambulance. Vreemd voor haar en voor ons maar wel heel goed voor haar dat ze daar is. Ze wilde zo graag met andere tieners zijn, samen bidden en geloof delen. We gunnen het haar van harte al mis ik haar vreselijk. Stefan ook.

Anne weet het dus nog niet van Stefans nieuwe slechte prognose. Eerlijk gezegd hebben we met die darmvernauwing geen idee wat we kunnen verwachten. Zou 2014 er nog inzitten? Halen we Duitsland nog? Heeft behandeling daar nog zin? De andere kinderen hebben we voorzichtig verteld dat het er toch naar uitziet dat pappa nu weer wat zieker is. Dat het best kan zijn dat het niet zo lang meer duurt voor hij naar de hemel gaat. "Ja" vulde Floris nuchter aan "naar Jezus toe" Ik vroeg of we hem dan nog zouden kunnen zien. Ze hadden het begrepen. Laurens en Floris antwoordden rustig "nee nooit meer dan is hij weg" " We zullen hem wel missen dan zeker he?"   Dat waren ze hartgrondig met me eens. Ik heb nog verteld dat ze hem terug zullen zien wanneer ze zelf eens in de hemel zouden komen en dat namen ze voor kennisgeving aan " ja als we oud zijn hè mam?" (ik hoop dat ze oud worden ja, Zo oud is Stefan niet..Ze zullen een heel stuk beter onder controle moeten staan!..) en toen gingen ze weer verder spelen. Matthijs heeft het wat moeilijker. Hij zegt niet zoveel, is stil en heeft een wat kort lontje. Edith vertelde dat ze wel verdrietig was maar niet moest huilen. Myrthe? Ach een heerlijk bergje mens. Altijd vrolijk. Geen idee wat er boven haar fontanelletje hangt. Ik probeer het ook maar niet uit te leggen :). Ze was duidelijk te spreken dat ze ons weer zag en is steeds doller op haar pappa.

Zucht wat zwaar. Toch was deze dag te doen. Stefan had behoorlijk buikpijn en het was erg spannend of er een crackertje door zijn darm zou komen en een vermalen warme maaltijd. Het lijkt gelukt. Vandaag lijken we door te zijn gekomen zonder nieuwe opname en zonder operatie. We hopen en bidden verder.

Emotioneel is er weer wat rust gekomen. Geestelijk gezien ook. Wat hebben we veel aan onze biechtvader te danken. Hij is vandaag bij ons geweest. Heeft ons weer geholpen onze blik meer op de Heer gericht te houden. Ik heb vergeving ontvangen en beiden zijn we gesterkt. God zelf lijkt soms zo ver. Overgave aan Zijn wil zo verrekte moeilijk. Maar steeds als het lukt, ondanks al onze angst onze hand weer als een kind vertrouwvol in de Zijne te leggen, steeds als we terug keren naar Hem en vergeving vragen en ontvangen voor het wantrouwen en gemopper van daarvoor, is de rust en vrede terug. Al vragen we ons soms echt en serieus af waar Hij is, steeds laat Hij zich toch even zien. Hij zal ons niet laten vallen. Vanavond hebben Stefan en ik in de kapel samen met ons hele hart Psalm 23 kunnen bidden:

De Heer is mijn herder, Mij ontbreekt niets
Hij doet mij nederliggen in grazige weiden
Hij voert mij aan rustige wateren
Hij verkwikt mijn ziel, Hij leidt mij in rechte sporen om Zijns naams wil
Zelfs al ga ik door een dal van diepe duisternis
Ik vrees geen kwaad want Gij zijt bij mij
Uw stok en Uw staf vertroosten mij
Gij richt voor mij een dis aan voor d'ogen van wie mij benauwen
Gij zalft mijn hoofd met olie, mijn beker vloeit over
Ja heil en goedertierenheid zullen mij volgen
Al de dagen van mijn leven
Ik zal in het huis des Heren verblijven tot in lengte van dagen
De Heer is mijn herder!

Amen