Stefan was gisteren erg moe. Heel erg moe. De hele dag was hij uitgeput. Wanneer hij zich zo niet goed voelt is het moeilijk om het leven thuis doorgang te laten vinden. We krijgen dan al snel de neiging vast in de rouw te gaan omdat hij achteruit lijkt te gaan. Toch is er al tot tweemaal toe een scan meegevallen en alle tekenen die die twee keer leken te wijzen op definitieve achteruitgang waren anders te verklaren. Wat te denken?
Gisterenmiddag hebben we een Eucharistieviering bij ons in huis gehad. De laatste keren dat dat was heb ik me continu beziggehouden met de drie kleintjes. Echt volstrekt drama. De een na de andere op de gang. Deze keer waren ze echt superlief. Eerlijk gezegd wist ik niet wat me overkwam. We hebben ze de hemel in geprezen. Alleen Myrthe trok op een heel verkeerd moment keihard aan Annes haar.
Er was een mooie preek. Soms zeggen de mensen wat er is of we doen moeten en zegt God wat anders. Naar wie moeten we dan luisteren. Leek een beetje op het dilemma dat Stefan steeds heeft. Onze God zegt Hem steeds op Hem te vertrouwen maar zijn lichaam roept hard iets anders.
We vragen om gebed. Blijft hard nodig.
Ondanks zijn vermoeidheid heeft Stefan gekookt en op zijn tandvlees is hij vanavond met me naar de film geweest. Dankzij Froukje die bleef slapen. We hadden deel 1 van De Hobbit een keer thuis op de bank gezien. Nu was deel twee in de bios. Ben benieuwd wanneer deel drie komt....Zou zo mooi zijn als we die ook samen zouden kunnen zien.
Vanmorgen hebben we bezoek, vanavond een vergadering, donderdag naar Amsterdam en vrijdag is Edith jarig. We moeten nog een cadeautje kopen. Ik blijf maar aan dat konijntje van zaterdag denken en ben duidelijk niet de enige.... Hmmm
We bidden met jullie mee! We hebben thuis twee konijntjes en een cavia. De kids hebben bij ons meet met de cavia!!!!!!
BeantwoordenVerwijderen