Morgen de derde advent. Vanmorgen hebben we met zijn allen met heel veel plezier een boom gehaald en vanmiddag is het geval opgezet en versierd. Ook bij ons lijkt het nu dan kerst te worden. Dat is even omschakelen na meer dan een half jaar bij pasen te zijn blijven steken en vooral met "dood en verrijzenis" te zijn bezig geweest. Na het omschakelen was het gezellig. Echt heel gezellig.
Het was fijn dat Stefan ondanks veel buikpijn toch goed mee kon komen met de hele boel.
Vandaag had een behoorlijk aantal gezinsleden wat last van een soort verliefdheid. In de winkel waar we de boom hadden gehaald waren twee konijntjes te koop. Als je ze zag viel je op ze. Supersnoezig. Edith wist gelijk wat ze voor haar verjaardag wilde. Iedereen inclusief Stefan zag het zitten. Op mijn vraag wie het diertje dan zou moeten verschonen en verzorgen, werd nog niet eens geprobeerd een politiek of sociaal wenselijk antwoord te geven. Edith: "Jij mam natuurlijk". Dat was helder. Ik voelde me een beetje een spelbreker. Het was een erg leuk beestje maar ik verveel me echt niet voldoende voor zon nieuwe uitdaging. Ze zitten daar goed. Droog, warm en goed verzorgd. De kerstboom mocht wel mee naar huis en die is ook best lastig te verzorgen toch? Ik ben best lief....
We hebben nog over de voorgestelde behandeling nagedacht ook naar aanleiding van een aantal mooie artikelen over "geestelijke groei" die we op internet aantroffen. Het rare is dat het eigenlijk niet zoveel lijkt uit te maken wat we beslissen zullen. Of we het wel of niet doen lijkt objectief niet uit te maken. Van beide opties weten we de afloop niet. Het lijkt of het belangrijker is hoe we -welk besluit dan ook- inhoudelijk zullen leven. Niet wat we doen maar hoe we het doen lijkt belangrijk. Steeds weer realiseren we ons dat God almachtig is. Alles wat is en wat zijn zal, heeft Hij toegelaten en Hij kan het hele probleem zo oplossen. Wat Hij toelaat is -en dat merken we en daarvan zijn we helemaal overtuigd- voor onze bestwil. Hij wil niets liever dan ons mooier maken; ons heiligen. We kunnen proberen lastige dingen en lijden zoveel mogelijk uit de weg te gaan maar dan missen we een geweldige kans. We kunnen ook dat wat op ons pad komt als een geschenk uit Zijn hand aannemen om er ons voordeel mee te doen. Moeilijke situaties en onverwachte zaken gebruiken als mogelijkheid om zelfgave, overgave en liefhebben te oefenen. We kunnen besluiten het lijden te dragen uit liefde voor Hem die zoveel voor ons heeft gedaan en ons liefheeft.
Het was erg mooi om hierover samen na te denken en tot deze conclusie te komen. Met nieuwe moed nemen we weer de beker om hem wat verder uit te drinken in de hoop dat het niet tot de bodem zal moeten zijn....
We denken en bidden hard verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten