Vannacht ongeveer geen nacht gehad. Myrthe was echt ziek. Ik was de hele dag behoorlijk moe.
Stefan heb ik vandaag maar kort gezien. Echt gesproken heb ik hem niet. De kinderen waren mee om gedag te zeggen terwijl we op doorreis naar ons huis in het hoge noorden waren. We zijn nu thuis.
Drie van de kinderen zullen morgen naar logeeradressen gaan en drie kinderen en Froukje neem ik morgen weer mee terug richting Duitsland naar een nieuwe verblijfplaats die nog niet helemaal helder is. Ik heb goed naar de kinderen geprobeerd te kijken om in te schatten wat ieder kind aankan. Toch ontkomen we er niet aan dat er groot verdriet en gemis is vanwege de situatie.
Stefans medische situatie lijkt even redelijk stabiel. Wel heeft hij vanavond weer moeten overgeven. Er wordt nog steeds gehoopt dat zijn doorstromingsprobleem vanzelf oplost. Stefan heeft veel pijn en wordt stevig onder de medicatie gehouden. Daarbij heeft hij ook nog de chemo gehad die zijn uitwerking heeft. Vandaag was Stefan niet erg aanspreekbaar en de drukte was hem al snel teveel.
Met al mijn lieve kinderen maar zonder Stefan naar huis rijden en zonder Stefan thuiskomen werd zowel door mij als door de kinderen als zwaar ervaren. We hebben er het beste van gemaakt en af en toe hard gelachen om iets stoms. Maar ik wil niet eens beginnen te proberen te beschrijven wat de reis en de thuiskomst emotioneel met mij en met ieder kind afzonderlijk gedaan heeft....... Hun gemis van pappa's aanwezigheid en de manier waarop ze het verwoordden sneden regelrecht door mijn ziel en ik kon er niets aan doen. Helemaal niets. En dan leeft hij nog....
Ps. 44, 24-27
O Heer, ontwaak. Waarom slaapt U?
Ontwaak, stoot ons niet voorgoed af.
Waarom verbergt U uw gelaat?
Waarom vergeet U onze ellende en nood?
Met lichaam en ziel in het stof
zijn wij vast aan de aarde gebonden.
Sta op en kom ons te hulp;
bevrijd ons omwille van uw liefde.
Stefan is ver weg. Toch ben ik blij dat hij daar is. Ze zijn echt lief voor hem en doen echt hun best het hem zoveel mogelijk naar de zin te maken. Hij is er zo veilig als maar mogelijk is. Ze doen allerlei kleine attente dingen voor hem.
Ik ben doodmoe. Te weinig slaap en teveel emoties gehad. Ga proberen om wat te slapen in een verder lege slaapkamer. Ik ben bijna zeker dat morgen gewoon de zon weer opkomt. Dan zien we verder.
Eveline moest tijdens een speurtocht in de kerk een gebedsintentie schrijven. Ze heeft dit speciaal voor jullie gedaan! We blijven bidden om kracht.
BeantwoordenVerwijderen" Stel je Jezus Christus, de Gekruisigde in je geest voor zoals Hij in je armen en aan je hart rust. Kus Zijn heilige zijde en zeg Hem telkens opnieuw:" U bent mijn hoop, U bent de levende bron van mijn gelukzaligheid! O mijn Jezus, ik omhels U en laat U niet los tot U mij onder Uw hoede hebt genomen." (P. Pio)
BeantwoordenVerwijderen"Je hart zal grote troost ondervinden bij de gedachte dat Jezus zelf in het uur van het lijden in jou en voor jou lijdt. Hij heeft je niet verlaten. Hoe zou Hij je nu verlaten, nu je hem in het uur van de marteling een teken van je liefde geeft?" (P. Pio)
Lieve Lisette en Stefan, jullie blog lezende kwam het lied 'Nada te turbe' in mij boven - Laat niets je verontrusten, een tekst van de heilige Teresia van Avila. Geef de hoop niet op! In gebed verbonden!
BeantwoordenVerwijderenNada te turbe Laat niets je verontrusten
nada te espante; Laat niets je beangstigen
todo se pasa; Alles gaat voorbij;
Dios no se muda, God verandert niet,
la paciencia Het geduld
todo lo alcanza. Overwint alles
Quien a Dios tiene, Wie aan God vasthoudt
nada le falta. Hem ontbreekt het aan niets.
Solo Dios basta. Want God alleen is genoeg