Vrijdag 10 januari

We hebben veel bezoek gehad vandaag. Stefans zus is vanmorgen geweest. We hebben samen een potje yatzee gespeeld. Later is onze biechtvader gekomen. Fijn samen gebeden en weer vergeving ontvangen.We hebben het gehad over de hemel en hoe het daar zou zijn.

Stefan heeft vandaag zijn tweede soort van de chemo combi gehad. Zo gek hoe hij erop reageert tot noch toe. Geen last. Niet echt tenminste. Ik weet niet wat ze hier anders doen maar in Nederland was een chemo steeds al tijdens de toediening aan een foltering gelijk. Hier niet. We hebben nog wat buiten gewandeld en Stefan was naar omstandigheden best ok.

Vanmiddag hebben we samen op Stefans bed naast elkaar een heerlijk middagslaapje gedaan. De verpleging lijkt er al aan te wennen dat ook ik even wat slaap 's middags. Ik ook. Doet me echt goed en het is fijn zo samen te zijn.

Anne is sinds begin deze week, vertelde ze ons door de telefoon, begonnen gedichten op een gedichtensite te plaatsen. Ze had ons vandaag het adres doorgemaild. Ze waren mooi. Zo enorm herkenbaar Anne. Echt haar manier om handen en voeten te geven aan wat ze meemaakt en beleeft. Stefan en ik lazen ze samen en van een gedicht moesten we huilen. We beleven het zelf ook vaak zo maar het is echt wat je hoop dat je kind niet door hoeft te maken. We gunnen ze zo een onbezorgde en blije jeugd. Dat hebben ze niet. Maar misschien hebben ze hier wel veel meer aan dan aan onbezorgdheid? Ze leren veel, zien en ervaren wat het betekent te leven, lief te hebben en te lijden. Zaken die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Zaken ook,  die in verbondenheid met de Heer beleefd, ten goede kunnen meewerken met het oog op ons eeuwig leven.  Toch op het moment is het leven zo pijnlijk en ook zo mooi verwoord in Annes gedicht:

Ik roep toch? (gelinkt met toestemming van Anne)

De kinderen zouden vandaag uit school hierheen komen. Daar is een en ander niet helemaal volgens plan verlopen. Ze hebben zo'n moeite met onze grote auto gehad. Zo sneu. Het leek er op uit te lopen dat de kinderen vandaag niet komen konden. Ik heb nog overwogen zelf naar huis te gaan. Ik vertrouw Stefans situatie echter voor geen meter. Hij lijkt ok maar ik weet dat dat zo kan veranderen. Als het allemaal goed is,  is het probleem met de auto nu verholpen en zijn ze nu toch onderweg. Het gaat wel laat worden voor ze hier aankomen. Toch zien we er naar uit weer samen te zijn. Heerlijk samen.