vrijdag

Vandaag een middagblog. Vanavond probeer ik vroeg te gaan slapen. Ik merk dat ik er nu zelf helemaal doorheen ben. De afgelopen week heb ik maximaal 3 uurtjes per nacht geslapen. Ik vergeet soms gewoon dat ook ik moet eten en de emoties die op me af zijn gekomen zijn overweldigend. Het lijkt we of de ernst van situatie nu pas doordringt. Ik ben moe en wil niet meer. Het lukt me niet meer goed om de dagelijkse dingen te doen. As ik iets met iemand afspreek moet ik het punt voor punt noteren anders ben ik het gelijk weer kwijt. Ik ben dood en doodmoe.We hebben in de eerste dagen echt een stap in geloof gezet en die staat! maar nu moet ik me even op het gebed van anderen laten varen Bij mij is het op. Ik heb net de huisarts gebeld. Ik krijg wat slaapmedicatie die samengaat met borstvoeding. De oudste drie gaan vanavond logeren bij mensen waar ze graag zijn en ik probeer weer klaar te stomen voor de volgende etappe.

Stefan gaat medisch gezien ok. De laatste info die ik heb mag vanavond die "voedingszak die op melk lijkt en in zijn bloed komt via een infuus" eruit. We hebben vanmorgen even buiten in het zonnetje gezeten. Hij heeft zichzelf gedoucht. Zijn wond heelt ook ok. Die hebben ze met nietjes aan elkaar gezet. Net zoals Stefan vorige week nog zelf een houtopslag in elkaar heeft geniet. Geen gezicht.

Wel is Stefan erg verdrietig. Hij huilt veel en is steeds blij als ik kom. We proberen elkaar op te beuren en ervan te overtuigen dat de zon nog steeds schijnt. Maar bij mij is het nu ook een beetje op. Ik probeer morgen weer wat meer te schrijven.

ps Ik ben zo dankbaar voor alle steun en gebed. Mijn vraag: blijf bidden. We hebben het zo nodig.