Woensdagochtend 18 december

Weer een ochtendblog. We waren gisteren te laat thuis van de vergadering om nog een poging te wagen. Het was een erg fijne en vruchtbare vergadering. Nu is het eigenlijk te vroeg (6.15) maar dat ziet Myrthe anders. Stefan voelde zich gisteren iets beter dan de dag ervoor. Nog steeds is hij doorlopend doodmoe en ziet overal als een berg tegenop. Soms kan hij daar verdrietig van worden. De rare gevoelloosheid en pijn aan zijn voeten en benen lijkt af te nemen. Blijkbaar dus echt een gevolg van de chemo. Misschien zijn al zijn andere klachten dat ook wel. We zien als een berg op tegen de volgende chemo in Duitsland waarvan we eigenlijk niet zien hoe we die met fatsoen niet zouden kunnen gaan doen. We gaan ervoor en hopen en bidden dat de Heer deze stap bovenmatig zal zegenen. De regelingen voor de administratie en de benodigde verzekeringswissel ben ik in gang aan het zetten.

Oorspronkelijk waren we van plan gewoon zoveel mogelijk door te werken. Als Stefan werkt, lesgeeft of vergadert heeft hij bijzonder genoeg vrijwel nergens last van. Daarna meestal wel weer gelijk. Heel apart. We waren van plan een cursus theologie van het Lichaam in onze parochie te gaan verzorgen en vanwege een ander project waarvoor we vanavond de vergadering hadden stond ook een en ander op de agenda. We zullen moeten afwachten wat er mogelijk kan zijn. Als de Heer het belangrijk vindt kan Hij het zegenen. In Zijn hand is ons leven; ieder detail!

Gisterenochtend werden we ook bijtijds wakker. Toen Matthijs, Edith en Laurens waren opgehaald voor school ben ik met Froukje die hier had gelogeerd en Myrthe en Floris vroeg op pad gegaan. We hebben eerst Anne naar school gebracht (die had haar fiets op school staan) en zijn daarna wat inkopen gaan doen in een winkelcentrum waar ik niet zo vaak kom. Floris en Myrthe genoten. We zijn ergens een ontbijtje gaan nuttigen en hadden er om 10.00 uur al een hele volle en nuttige dag opzitten. Toen ik thuiskwam was Stefan inmiddels opgestaan en kregen we gezellig visite.

Stefan heeft in de loop van de dag de vergadering van vanavond voorbereid en ik heb me met huishouden en de organisatie -op wat krappe termijn- van een verjaardagsfeestje van Matthijs beziggehouden. We willen echt proberen het leven van de kinderen zo normaal mogelijk door te laten gaan en als Stefan na de kerstvakantie weer een chemo gaat beginnen komt het er vast niet meer van. Donderdag na school is wat kort tijd en vrijdag is Edith alweer jarig. Vandaag was dus eigenlijk de laatste mogelijkheid. Matthijs was dolblij toen hij uit school van het initiatief vernam. Alle andere kinderen mogen naar iemand toe. We hebben vanmiddag alleen Matthijs met zijn vriendjes. We gaan gezellig bowlen. Stefan hoop dat hij even een uurtje van genade mag hebben dat hij fit genoeg zal zijn om erbij te zijn en mee te komen. Het is maar een uurtje. Zou moeten kunnen.

Dit schooljaar en het laatste deel van het afgelopen schooljaar waren er erg lieve mensen die steeds onze kinderen naar school gebracht en gehaald hebben. Ik ben ze zo vreselijk dankbaar voor hun inzet en praktische liefde. Ik heb vandaag een telefoontje gewaagd met de brutale vraag of degene die dat zo lief had geregeld ook na de kerst misschien de mogelijkheid zag om zoiets door te zetten. We zullen vaak naar Duitsland moeten en als Stefan erg ziek wordt van de chemo gaat het weer zwaar worden.
Ik begreep dat door omstandigheden het aantal mensen dat kan rijden wat onder druk zal staan. Daarom mede namens degene die erover nadenkt een vraagje voor mensen in de buurt. Misschien dat er nog mensen buiten de school zijn die het zouden zien zitten ook voorlopig voor vast een keer in de week een ochtend of middag te rijden? (info bij Wiljan voor wie haar kent of mail of belletje naar ons)

Weer een drukke dag vandaag, Ik ga voor de kinderen zorgen die inmiddels duidelijk en luidruchtig ontwaakt zijn en ehh Vanavond weer gewoon een avondblog :)