maandag 30 juni 2014

Maandagochtend 30 juni

Gisteren zondag. Terwijl ik zaterdag overspoeld ben met bezoekjes, verwacht en onverwacht van lieve mensen, was het gisteren een stuk rustiger. Een echte zondag. Ik ben naar een kerkviering in het ziekenhuis geweest, veel tijd in rust en gebed doorgebracht en later op de dag heeft een lief iemand de moeite genomen mij de communie te brengen.  Ik voelde me erg gezegend.'s avonds wat gewerkt; notulen gemaakt en op een scherm op de achtergrond voetbal gevolgd. s'middags zijn alle kinderen nog langs geweest en hebben we door het ziekenhuis gewandeld/gestrompeld. Op een gegeven moment herkende Matthijs de gang waar hij steeds met Anne speelde toen papa hier lag. In onze wandeltocht waren we op de afdeling interne terechtgekomen. Matthijs was duidelijk van slag. De anderen hadden het niet zo door. Hand in hand zijn we verder gewandeld.Wat doet dat veel met je. Vele herinneringen kwamen boven maar de setting is nu zo anders. Misschien werkt dit genezend. Geen idee waarom ons dit nu moet gebeuren en waarom ik juist hier ben.

Thuis zijn de kinderen 's morgens gewoon naar de kerk geweest. Voor hen was het een soort van gewone zondag. Ik krijg wel signalen dat ze me ontzettend missen. Gisterenmiddag waren ze op bezoek en de jongetjes wilden me mee naar huis nemen. Perse. Ik heb beloofd dat ik, als ze vandaag uit school komen, thuis zal zijn. Ik hoop dat ik dat waar kan maken. Ik krijg net te horen dat ik zo mag proberen trap te lopen......Protest van mijn kant:"Ja, maar, dat heb ik gisteren al gedaan!" "Maar ze waren gisteren nog niet helemaal tevreden"..... schrik ... niet geslaagd. Dus tanden op elkaar en klimmen zo. Laten zien wat ik kan. Pfff hoop dat ik vandaag wel door dat examen heenkom en niet spontaan faalangst ontwikkel:).

Ben benieuwd.
Ik heb veel tijd gehad om na te denken. Ik ga straks naar huis maar maar wat is thuis? Ik ben het thuis van de kinderen dus voor hen is alles straks weer soort van ok. Ik ben wel niet meer dezelfde maar ik zal er voor ze zijn. Zij zijn ook niet meer hetzelfde. Aan de ene kant zijn ze weer geconfronteerd met de breekbaarheid van het leven op aarde en het besef dat het zo voorbij kan zijn. Aan de andere kant kunnen ze misschien nu leren dat na een ziekenhuis niet altijd de dood volgt. Mamma is weer gemaakt en komt weer terug. Dat kan ook hoop geven. Ik ben anders, kreupel en minder mobiel maar ik ben hun thuis en ben dankbaar dat ik dat weer zijn mag.Voor mij is er wel die warme deken van lieve mensen die voor me bidt en inspringt bij nood ...... maar het is niet thuis. Ik kan wel bij mensen terecht en heb lieve vrienden en sommigen zijn extra speciaal maar er is niet meer die iemand, maatje in alles en vlees van mijn vlees. Mijn thuis is gewoon niet meer op aarde. Ik zal weer thuiskomen maar het is me weer duidelijker geworden dat dat in het leven hierna zal zijn. Ik kan er naar uitzien maar ben ook blij er straks weer voor mijn 6 frummels te kunnen zijn. Ze hebben me nodig.

Die lieve Stefan trouwens; Ik heb ontdekt dat hij achter mijn rug om mensen heeft laten beloven dat ze voor mij zouden zorgen als hij er niet meer zou zijn. Hij heeft voor mij gezorgd tot na zijn dood. Het heeft me erg geraakt dat te ontdekken en ik ben dankbaar dat lieve mensen er ook zijn.

 Fysieke gesteldheid. Ik heb iets dat cauda syndroom heet (info cauda) De kracht in mijn been is wat verbeterd ten opzichte van donderdagmiddag. maar nog behoorlijk beneden peil. Dit ligt niet aan de spieren maar aan de aansturing door de zenuwen en die genezen slecht en langzaam. Het gevoel is voor een flink stuk uit mijn been weg. Of het weer helemaal goed komt? zeker niet op korte termijn. Voorlopig ben ik wat kreupel. Ik hoop weer auto te kunnen rijden tzt. Anders een automaat? Graag gebed voor herstel.

De Heer is mijn herder
Mij ontbreekt niets
Hij doet mij nederliggen in grazige weiden
Hij voert mij naar rustige wateren
Hij verkwikt mijn ziel
Hij leidt mij in rechte sporen om zijns Naams wil !!! (handig met zon been:) )




zaterdag 28 juni 2014

Zaterdag 28 juni door Lisette

Wat gebeurt er eer een hoop in ons gezin. Dat was schrikken toen donderdagochtend plots mijn been zoveel pijn deed. "Doorgaan" dacht ik, het is maar pijn. Gewoon doorgaan. Anne was net naar school en ik heb Matthijs en Edith Myrthe aan laten kleden. De kinderen moesten immers naar school. Het was al laat en ik kon niemand meer bellen. Dus: Niet aanstellen het is maar pijn en in die auto. We zijn op school aangekomen...... Meer zeg ik maar niet. Daar hebben een aantal lieve mensen mijn huisarts gebeld, Myrthe mee naar mijn huis genomen om daar op haar te passen en mij naar de huisarts gebracht. Het leek wel iets van een zenuwbeklemming. Ik moest naar huis en de arts maakte een afspraak met de fysiotherapeut voor me zoals Corry in de blog van donderdag al vermeldde ging toen alles snel. Er moest veel geregeld worden. De ambulance zou me thuis ophalen en alle kindertjes kwamen net uit school. Gelukkig was Froukje die dag bij me en ving iedereen op. De moeder die de kinderen thuisbracht heeft de meesten meegenomen om bij haar te spelen zodat ze me niet in de ambulance zouden zien verdwijnen dat hebben ze al een paar keer te vaak meegemaakt. Ik heb ze allemaal met een brok in mijn keel heel vrolijk kijkend een losse zoen gegeven en vrolijk gingen ze. Matthijs vermoedde meer. Die keek erg argwanend. Terecht.

Ik was bezorgd. Als alleenstaande ouder ga je toch niet zo gemakkelijk een operatie in. Wat moest er nu met de kinderen de komende dagen? Wat nu als het met mij niet goed zou aflopen? Het is maar een hernia maar het is ook een operatie. Ik ben naar Hoorn gegaan en daar werd snel duidelijk dat het vermoeden klopte. Tjonge ik was nog nooit eerder geopereerd. Als Stefan "moest" was ik bij hem en bad ik met hem liep mee naar de operatiekamer en nu..... Wat miste ik die lieve rustgevende stem en die sterke schouder die er altijd was. Genoeg lieve mensen om me heen. Dokters verplegers maar toch... Wat was ik dankbaar dat een vriendin die had besloten dat ik daar niet zo alleen moest zijn me belde dat ze kwam vervolgens binnen kwam wandelen en met me bad. Ze is gebleven tot ik op zaal lag.

Inmiddels paste Astrid thuis op de kinderen. Ze heeft het niet gemakkelijk gehad. Floris en Laurens trokken snel conclusies toen ze de woorden ziekenhuis en operatie hoorden. Pappa had dat immers ook ...... en die ging dood..... En Myrthe waggelde iedere keer dat de bel ging blij "mamma" roepend naar de voordeur....vergeefs.

De volgende dag, gisteren dus ben ik in de loop van de ochtend met de ambulance naar Alkmaar gebracht omdat daar een neurochirurgisch team is en in Hoorn niet. 's avonds ben ik geopereerd. Het was een forse hernia. De operatie is goed gegaan er is een groot stuk van de tussenwervelschijf weggehaald. Na de operatie werd ik wakker op precies hetzelfde plaatsje op de verkoeverkamer waar Stefan na zijn eerste darmoperatie de dag na de diagnose ook wakker werd. Ik stond toen naast hem, sprak met hem en hij was niet alleen. Nu lag ik daar na een veel minder heftige operatie maar heel anders. Dat was erg moeilijk. Niet uit te leggen wat dat met je doet. Zowel bij mij als bij de kinderen roept mijn verblijf hier veel herinneringen op aan gebeurtenissen die ik me nog even niet had willen herinneren. Graag gebed gevraagd voor een goede verwerking.

Goed, wat betreft de operatie: Mijn blaas is weer onder controle. Mijn linkerbeen nog niet. Half gevoelloos dus lijkt niet van mij, maar is dat toch, en minder sterk dan eerst. Daar is op termijn wel goede hoop voor. Ik heb goed geslapen en heb het, ondanks alle eerdere slechte ervaringen in het MCA, eerlijk gezegd op deze afdeling best goed. Ik heb vandaag onder begeleiding van een fysiotherapeut en later van Laurens en Floris een aantal rondjes op de gang gelopen. Floris moedigde me goed aan: "Mam je doet het goed hoor, lopen, goed zo mam doorgaan heel knap van jou ". Verder heb ik wat rechtop gezeten en vanavond lekker gedoucht.

Zoveel lieve mensen om ons heen bidden en helpen. en er is een engel uit de lucht komen vallen. Zij zal bij ons in huis zijn voorlopig en brengt een klein hondje mee. God is goed Hij zal voor ons zorgen in alles. Zo slapen, het is laat en morgen weer vroeg ontbijt op bed :)

Morgen of anders overmorgen ga ik weer naar huis.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      

27-06-2014

Vandaag na lang wachten. Gaat het lukken, wordt Lisette vandaag nog geopereerd of zou er nog een dag bij komen?
Fijn, rond 18:00 uur is Lisette naar de ok gebracht. In het tijdsbestek van 19:00-20:00 is ze geopereerd. De operatie is goed verlopen.  Ze hebben een grote prop, wat die grote prop is? geen idee, verwijderd.
Het bleek echt een flinke Hernia te zijn, het cauda syndroom.
Alle kracht en gevoel zal zeer langzaam weer terugkomen, dit heeft tijd nodig.

Wanneer naar huis, daar is nog geen uitspraak over gedaan.

Fijn Anne en Mathijs zijn vanmiddag op bezoek geweest, wat een last viel er van de schouders dat Mama alleen maar een Hernia heeft.


Dank iedereen voor de aandacht door gebed,
 door er te zijn voor de kinderen en het contact via de digitale snelweg.

Namens Lisette,

Corry

vrijdag 27 juni 2014

lisette

Donderdag 26 juni is Lisette opgenomen in het ziekenhuis in Hoorn. Zij had last van haar rug en had uitstralingspijn naar de benen.
er waren artsbezoeken die gaven aan doe het rustig aan en ga naar de fysio. Fysiotherapeut gaf direct aan dit is niet goed.
Gisteravond heeft ze een MRI gehad. deze wees uit dat er een flinke Hernia zit in de onderrug rustend op het staartbeen.  Dit gaf meerdere klachten; uitvalverschijnselen in linker been, geen gevoel in blaas en darmen.
actie: zo snel mogelijk opereren, anders kunnen de tijdelijke uitvalverschijnselen blijvende uitvalverschijnselen worden.
Vandaag rond 11 uur is Lisette overgebracht naar het MCA Alkmaar, hier zal de operatie uitgevoerd worden.
Het is nog de vraag in welk ziekenhuis Hoorn of Alkmaar ze zal revalideren.

Heel fijn; kinderen worden zoals Lisette het zegt opgevangen door een lapjes deken van lieve mensen. Vanaf morgen middag zal er een vertrouwd persoon in huis komen die de komende weken de zorg van de kinderen op zich zal nemen.

Verloop; ik zal proberen een ieder volledig op de hoogte houden van de ontwikkelingen.

Lisette; vraagt graag jullie gebed voor operatie en goede opvang voor de kinderen